februari 2013 nummer 1

nde rotsformaties
voor zijn natuurlijke bogen, de arches.
Ik ga hier niet uitweiden over
hoe ze zijn ontstaan, het internet
staat er vol mee.
Juist omdat we op deze dag hadden
besloten om naast het rijden
ook veel te lopen, kreeg ik de kans
het fototoestel ook te richten op
planten langs de paden. Het aantal
cactussen was niet overweldigend.
Het waren meestal vrij onopvallende
opuntia’s. Echter, bij het zien
van sclerocactussen in knop en met
de magentakleurige bloemen, gaan
je ogen glimmen. Zelfs de anderen
vonden het prachtige planten. Het op
naam brengen was, eenmaal thuisgekomen,
niet al te moeilijk. Volgens
mij betreft het Sclerocactus parviflorus,
een vrij algemeen voorkomende
soort (afb. 3 en 4). Hiermee was de
‘cactuskoek’ voor deze dag op.
De volgende dag zouden we verder rijden
naar het Capitol Reef National Park. Ongeveer
1 mijl voor de oostelijke ingang van
het park stopten we bij een riviertje langs
de weg. Ik wilde wat foto’s van het stromende
water maken en iedereen wilde de
Afb. 4: Sclerocactus parviflorus
©Succulenta jaargang 92 (6) 2013 287