februari 2013 nummer 1

Matucana weberbaueri zorgt
voor verrassing
Peter van Steijn en Ton Pullen †
Matucana weberbaueri is al een oude bekende
in de Europese verzamelingen. Zij
wordt in 1904 gevonden door A. Weberbauer
(1871-1948), naar wie de plant ook vernoemd
wordt. De nieuwbeschrijving in 1913 onder de
naam Echinocactus weberbaueri is van Dr. F.J.
Vaupel (1876-1927). De plant werd gevonden
in de omgeving van het plaatsje Balsas, dept.
Amazonas, Peru. Curt Backeberg (1894-1966)
bracht de plant in 1939 onder in het geslacht
Matucana. Synoniemen zijn Submatucana weberbaueri
en Borzicactus weberbaueri.
Beschrijving
De plant is meestal enkelvoudig, bolvormig,
groen, 12 cm in diameter bij een maximale
hoogte van 20 cm. Zij heeft 18-30 ribben, die
opgedeeld zijn in tuberkels. De areolen staan
ongeveer 10 mm uit elkaar. De plant is dicht
bedoornd. De doorns zijn goudgeel tot geelbruin,
rand- en middendoorns zijn niet te on-
Foto: Ton Pullen
Afb. 1: Matucana weberbaueri
derscheiden. De bloem is ongeveer 6 cm lang
bij een breedte van 3 cm, recht tot iets scheef,
citroengeel. De bloembuis is zwak behaard tot
kaal. Vrucht ovaal, groen met rood, ongeveer
8 mm in doorsnede, voorzien van schubjes.
De zaden zijn relatief klein. Een oranjebloeiende
vorm wordt in 1974 beschreven door John
Donald (1923-1996) als Borzicactus weberbaueri
var. flammeus. (Donald was van mening
dat alle matucana’s tot Borzicactus gerekend
moesten worden). Deze vorm is dikwijls verward
met M. myriacantha, omdat planten van
deze variëteit onder die naam in de handel gebracht
werden. Alfred Lau (1928-2007) zocht
op een van zijn reizen in Peru naar M. myriacantha
en dacht aanvankelijk deze soort teruggevonden
te hebben, vandaar de verwarring.
Ook Ritter heeft dezelfde denkfout gemaakt.
Omdat de bloemkleur het enige verschil is tussen
M. weberbaueri en de var. flammea is de
laatste gereduceerd tot forma door Bregman Afb. 2: Matucana weberbaueri fa.
et al. (1989). De naam is nu dus Matucana
flammea
Foto: Ton Pullen
©Succulenta jaargang 92 (2) 2013 73