februari 2013 nummer 1

cactuskwekerij, die jaren geleden CITES
II-cactussen had geïmporteerd, dat het
lastig is om iemand te vinden die je die
papieren verstrekt. De bewuste kwekerij
importeert niet langer vanuit Mexico.
Voor een grote kwekerij is het wellicht
makkelijker; ik heb gehoord dat het zelfs
mogelijk is om aan CITES I-planten te
komen als je maar de benodigde papieren
kunt verkrijgen. Als de planten
in Mexico blijven, zijn ze daar makkelijk
aan te schaffen en zijn er geen papieren
nodig.
Je vertelde dat je douanebeambten traint.
Wat leer je ze?
Ik train de landbouwspecialisten in de
beginselen van de botanie (vooral zaadherkenning)
met het gebruik van eenvoudige
hulpmiddelen als zeven, verlichte
vergrootglazen etc., hoe ze de
zaden schoon moeten maken en ze
vervolgens naar mij te sturen voor determinatie.
Ook laat ik ze zien welke
CITES-gereguleerde planten ze kunnen
aantreffen in hun werk, inclusief
de knolachtige wortel van Peniocereus
greggii. Ze krijgen ook een overzicht van
Afb. 11: Wortels van Peniocereus greggii, de meetlat
geeft de grootte in inches (ca. 2,5 cm) aan. De
grootste wortel weegt waarschijnlijk meer dan
4,5 kg, maar ik las ergens dat de wortel tot 27
kg zwaar kan worden
126
de kenmerken van orchideeën, aloë’s en
agaven. Ik laat ze veel symptomen en
tekenen die wijzen op schimmelinfectie
zien bij verschillende soorten planten,
inclusief snijbloemen uit Mexico. Ook
hier wordt ze geleerd om het materiaal
en de meest voorkomende schimmels
te herkennen en die vervolgens voor determinatie
naar mij te sturen, of wanneer
ik dat niet kan naar de nationale plantenpatholoog
(mycoloog). Omdat nematoden
traditioneel in de categorie plantenziekten
werden geplaatst, geef ik de
landbouwspecialisten ook een korte training
over dit ongedierte. We richten ons
vooral op de soorten die wortelsystemen
van planten aanvallen, en de beambten
sturen dan ook een handvol aarde uit
de rhizosfeer van ziek uitziende planten
mee voor nematoden-analyse.
Een ander onderdeel van de training
richt zich op digitale fotografie. Ik ben
niet alleen verantwoordelijk voor de drie
grensposten in El Paso, maar ook voor
verder weg gelegen plaatsen als Presidio
in Texas en de stad Albuquerque in New
Mexico. Omdat er daar niemand ter
plaatse is om te identificeren en te determineren,
zijn medewerkers daar voorzien
van Leica prepareermicroscopen
met ingebouwde camera. Zo kunnen de
beambten daar alles van enig belang fotograferen
en naar mij sturen voor analyse.
Voordat die apparatuur was aangeschaft,
moesten monsters ‘s nachts
verstuurd worden via UPS, FedEX etc.
De lading moest dan wachten tot wij ze
geïnspecteerd hadden.
Ook wij maken gebruik van dezelfde
apparatuur zodat ik zaken die ik niet
kan identificeren snel naar experts kan
doorsturen. Het grootste deel van de tijd
kunnen identificaties gemaakt worden
op basis van digitale afbeeldingen, dat
scheelt veel tijd en geld.
Foto’s van Harald E. Grieb, USDA-APHIS-PPQ.
©Succulenta jaargang 92 (3) 2013