februari 2013 nummer 1

ijdragen. De eerste is van Florian Fraaß
over Sempervivum x funckii welke op diverse
locaties bij Bad Berneck (noordoostelijk
van Bayreuth) voorkomt. Ook Jovibarba
globifera ssp. arenaria is op een van deze
locaties vertegenwoordigd. De tweede is
van Gerhard Wagner, en behandelt het probleem
van de taxonomische scheiding van
Conophytum bilobum en Conophytum meyeri.
In het gebied Port Nolloth – T’Nouroegas
se berge vond de auteur taxa die intermediair
zijn tussen de twee genoemde soorten.
In het Franstalige Cactus & Succulentes
(4-2) verhaalt Anton Hofer over zijn geslaagde
zoektocht naar Echinocactus parryi.
Norbert Rebmann heeft een nieuwe euphorbia
ontdekt in het Isalo bergmassief
op Madagaskar. Hij beschrijft deze plant als
Euphorbia beuginii. Enkele in het verleden
gepubliceerde foto’s van E. isaloensis zijn in
feite opnames van E. beuginii. Het volgende
artikel is opnieuw van de hand van Norbert
Rebmann. Hij beschrijft zijn ontdekking van
Kalanchoe rebmannii, noemt de specifieke
kenmerken en gaat in op de taxonomische
status en de kweekwijze. In een reisverslag
van de hand van Jean Marie Solichon
staat Eriosyce aurata centraal. Jean-Michel
Moullec levert een ietwat algemeen verhaal
over echeveria’s. Jean Marie Solichon bespreekt
Euphorbia milii.
In Aloe (49-2) bespreekt Georg Fritz de
laatste trends in het kweken van kleinblijvende
aloë’s. In een iets langer artikel gaat
Russell Wagner in op het voorkomen van
stomatiums in Zuid-Afrika. De volgende
soorten worden besproken: Stomatium murinum,
S. suaveolens, S. pyrodorum, S. latifolium,
en S. villetii.
Bradleya (30/2012), het jaarboek van de
British Cactus and Succulent Society bevat
16 specialistische publicaties, waarvan ik
hier enkele vermeld. Ernst van Jaarsveld en
Wessel Swanepoel beschrijven een nieuwe
aloë uit het noorden van Namibië, namelijk
Aloe huntleyana. Deze struikachtig groeiende
soort is verwant aan A. vallaris. Heidrun
Hartmann en Ingeborg Niesler behandelen
de taxonomie van de geslachten Acrodon en
Brianhuntleya. De soorten worden besproken
150
en gerangschikt. Gideon Smith en medewerkers
geven een overzicht van de in Malawi
voorkomende aloë’s. De in Peru en Ecuador
voorkomende Borzicactus icosagonus is bestudeerd
door Graham Charles. Deze soort
komt voor in 3 gescheiden rivierstelsels, en
om die reden poneert Charles de 3 ondersoorten
humboldtii, icosagonus en roseiflorus.
De Mexicaanse auteurs Maruri Aguilar,
Sánchez Martínez en Golubov Figueroa hebben
onderzoek gedaan naar de ernstig bedreigde
Mammillaria herrerae. Het aantal in
de natuur voorkomende exemplaren is zeer
gering, maar de ontdekking van een nieuwe
locatie (met 275 planten) biedt enig soelaas
voor deze fraaie mammillaria. Door Gideon
Smith en medewerkers wordt een nieuwe
aloë beschreven, namelijk Aloe braamvanwykii
(A. transvaalensis is waarschijnlijk
de naaste verwant). Deze aloë komt in
een klein gebied voor in de omgeving van
Wolmaransstad, Zuid-Afrika. De auteurs halen
tevens de volgende aloë’s uit de synonymie
van A. zebrina en beschouwen ze als
zelfstandige soorten: A. ammophila, A. komatiensis,
A. transvaalensis en A. vandermerwei.
Ernst van Jaarsveld publiceert 2
nieuwe aloë’s, te weten Aloe condiae (uit de
Drakensbergen; verwant aan A. nubigena)
en Aloe mocamedensis (uit de Namib woestijn
in het zuidwesten van Angola; verwant
aan A. kaokoensis). Maike Gerbaulet brengt
een kritische beschouwing over het meest
recente, zeer ruime concept van het geslacht
Mesembryanthemum. Zij doet de aanbeveling
om nauwere grenzen te hanteren tussen
geslachten en komt tot het nieuwe geslacht
Volkeranthus met de soorten V. aitonus en V.
longistylus.
Vreebergen 2
9403 ES Assen
©Succulenta jaargang 92 (3) 2013