februari 2013 nummer 1

weberbaueri fa. flammea. Hunt (2006)
beschrijft de bloemkleur als geel of
oranje-rood en weet nog te melden, dat
de oorspronkelijke vindplaats van de
geelbloeiende vorm afgelegen en moeilijk
bereikbaar is en dat planten van de
gemakkelijker te bereiken populaties var.
flammea genoemd worden.
In 1994 kocht ik (PvS) zaden van
Matucaca weberbaueri fa. flammea van
het Clichéfonds van Succulenta, die in
1995 werden uitgezaaid. Aan de zaailingen
heb ik geen bijzondere aandacht
geschonken tot er eentje begon te bloeien.
Toen zag ik tot mijn verbazing dat
de bloemkleur veel lichter was dan verwacht.
Zoals op bijgaande foto ook
te zien is zijn de bloemen vrijwel wit,
met hier en daar een uiterst lichtgelige
zweem. Een verrassing dus…
Het gebeurt wel vaker, dat in een populatie
een of enkele exemplaren verschijnen
met een afwijkende bloemkleur.
Dus in dit opzicht is het niet zo bijzonder.
Maar het zou leuk zijn als deze mutatie
vastgelegd kan worden. De eenvoudigste
manier zou zijn om mijn plant
te bestuiven met stuifmeel van een andere
witbloeiende plant. Misschien zijn
er onder onze leden meer mensen, die
indertijd deze zaden gekocht en uitgezaaid
hebben. Als er iemand is die dit
leest en ook een witbloeiende M. weberbaueri
heeft zou ik dat graag vernemen.
Een andere manier is de mutant
met witte bloemen te kruisen met de
geelbloeiende vorm. In de eerste generatie
(F1) verwachten we dan alleen de
wilde vorm terug te zien (er even van
uitgaande dat de mutatie recessief vererft),
maar bij onderlinge kruising van
deze F1-exemplaren moet in de tweede
generatie (F2) weer een aantal witbloeiende
exemplaren ontstaan. Een wellicht
beter alternatief zou kunnen zijn om
exemplaren uit de F1-generatie te bestuiven
met de witbloeiende moederplant.
In dat geval zou ongeveer de helft van
de nakomelingen witte bloemen moeten
hebben. Beide opties kosten veel
tijd, want elke generatie kost minimaal 5
jaar, omdat de planten niet eerder bloeirijp
zijn. Het enten van de zaailingen kan
dit proces wat versnellen. Het kost bovendien
veel ruimte, omdat je niet een
of twee, maar zoveel mogelijk exemplaren
tot bloei moet brengen. Je kunt immers
aan de buitenkant niet zien wat de
bloemkleur zal worden, hoewel soms de
witbloeiende exemplaren zelf ook lichter
groen van kleur kunnen zijn. Een leuke
uitdaging is het wel!
Literatuur:
Bregman, R., A. Meerstadt, P. Melis en
A.B. Pullen (1989). Succulenta 68 (6),
140-144.
Bregman, R. (1996).The Genus Matucana.
Rotterdam.
Hunt, D.(2006). The New Cactus Lexicon.
Milborne Port.
Ritter, F. (1981). Kakteen in Südamerika.
Eigen uitgave. Spangenberg.
Afb. 3: Matucana weberbaueri, vorm met witte
bloemen.
Foto: Peter van Steijn
74
Woestijnenweg 4
8026 PJ Wijthmen
©Succulenta jaargang 92 (2) 2013