februari 2013 nummer 1

de soorten Pachypodium succulentum,
P. namaquanum, P. lealli, P. bispinosum
en P. saundersii voor. De resterende 19
soorten dus alleen op Madagaskar.
Afb. 4: Pachypodium rosulaum
Afb. 5: Pachypodium rosulatum
meer dan normale belangstelling..
Het geslacht Pachypodium kent 24
soorten, waarvan er 5 te vinden zijn op
het vasteland van Afrika. Al de andere
soorten kun je alleen tegenkomen op
Madagaskar. Bijzondere kenmerken van
deze succulenten: het zijn opmerkelijke
xerofyten, ze verdragen enorme hitte
en lange periodes van droogte, bezitten
een gezwollen stam met reserves aan
water en dragen stekels. Ze hebben vaak
een huid van zilver zodat ze opgaan in
de kleur van de omgeving met rotsen of
granietmassa’s waar ze in gaten en spleten
kunnen groeien.
Op het vasteland van Afrika komen
146
Wanneer je naar het zuiden afreist,
kom je in de streek Isalo waar vooral P.
densiflorum, P. rosulatum en P. horombense
te vinden zijn. Een futuristisch gebied
waar mijn vrouw Lenie en ik het
idee hadden in een schilderij van Dali
beland te zijn. Rondom de rotsmassa’s
liggen kale vlaktes met talrijke vuurresistente
palmen, die overgebleven zijn na
steppebranden die bewust zijn aangestoken.
Op de bodem tussen het hoge
verdorde gras zag ik talrijke P. rosulatum
var. gracilius, P. rosulatum var. rosulatum
en P. densiflorum var. densiflorum. Tegen
de hellingen op vertoonden zich nog
meer prachtige exemplaren, blinkend in
de zon. Vaak met een doorsnee van 60
tot 80 cm alsof ze balanceerden tegen
de wand.
Met nog twee Succulenta-vrienden,
Henk en Rudolf uit Groningen, voerde
ik regelmatig discussies over welke
pachypodium in ons blikveld verscheen.
Dit werd vooral veroorzaakt door het feit
dat er vrijwel nog geen bloeiende planten
waren. Alleen de typerende bloemen
geven namelijk aan om welke pachypodiumsoort
het gaat.
Op de markt in de hoofdstad zagen
wij met verbazing, net als jaren geleden,
veel grote exemplaren te koop aangeboden.
Het uitvoerverbod is blijkbaar nog
steeds geen obstakel voor toeristen en
exporteurs om hier toe te slaan.
Na lange verkenningen in het Isalogebergte
verlieten wij dit bijzondere gebied
en reden over nog steeds slechte
wegen door naar Toliara/Tulear, een
stad in het zuidwesten.
In het Ifaty-park en later het
Tsimanampetsotsa-reservaat werd ik verrast
door huizenhoge P. lamerei en P. ruthenbergianum
(var. ruthenbergianum en
var. meridionale ) en P. geayi. Werkelijk
©Succulenta jaargang 92 (3) 2013