februari 2013 nummer 1

Afb. 14: Echinocactus leeanus in Curtis Botanical Magazine (1845)
indeling op basis van de bloem.
In 1840 worden in Engeland zaden ingevoerd,
afkomstig van John Tweedie,
een tuinarchitect in Buenos Aires. In
1845 beschrijft Hooker deze planten en
vernoemt ze naar Mr. Lee van de kwekerij
Hammersmith als Echinocactus
Leeanus. Lange tijd werd E. leeanus
aangezien als synoniem van de iets eerder
beschreven E. hyptiacanthus en later
werd gedacht dat E. leeanus betrekking
had op planten uit Uruguay. Papsch beargumenteert
uitvoerig dat G. leeanum
(zo ombenoemd door Britton & Rose in
1922) in Argentinië
thuishoort en gevonden
kan worden in de
Sierra del Tandil in
de provincie Buenos
Aires. Opvallend is
de lichte bedoorning
met roodbruine basis.
In 2000 benoemt
Papsch de planten
om tot G. reductum
subsp. leeanum
(Hooker) Papsch.
Door Walter Rausch
en Dirk van Vliet en
later ook door Jörg
Piltz en weer later natuurlijk
door Wolfgang
Papsch werden in
de bergen rondom
Balcarse tot aan Mar
del Plata planten gevonden
die bekend
zijn geworden onder
de benaming
G. schatzlianum. De
nieuwbeschrijving
kwam uit de pen van
Franz Strigl en Walter
Till in 1985. Papsch
vindt dat het slechts
een regionale variëteit
is van G. reductum
subsp. leeanum
en benoemt ze om tot
G. reductum subsp.
leeanum var. schatzlianum (Strigl & W.
Till) Papsch.
Voor deze aflevering is dankbaar gebruik
gemaakt van de publicaties van
Wolfgang Papsch, die tevens zeer vriendelijk
was enkele illustraties ter beschikking
te stellen. Tevens geldt mijn
dank Daniel Schweich en The Missouri
Botanical Garden Library voor het mogen
reproduceren van enkele oude
illustraties.
©Succulenta jaargang 92 (1) 2013 25