februari 2013 nummer 1

esultaat een groot aantal duidelijke verwantschapsgroepen,
waarbij de verdeling
over de (onder)geslachten Echinopsis,
Trichocereus en Lobivia overhoop
wordt gehaald en er zelfs geslachten als
Cleistocactus, Denmoza en Matucana
tussen de hiervoor genoemde geslachten
in de cactusstamboom worden geschoven.
De morfologische bouw van
plant en bloem schijnt van ondergeschikt
belang geworden te zijn. In elk
geval is het bezit van een hymenring
niet meer voorbehouden aan een goed
omlijnde gesloten groep van planten.
Het is spijtig en weinig wetenschappelijk
dat dit DNA-onderzoek dat de tot dan
toe bestaande indeling van soorten in
bepaalde geslachten zo ingrijpend verandert,
niet met een andere methode is
geverifieerd.
Het is bijna vermakelijk te zien hoe
verschillende personen zich direct
opwerpen om de soorten om te benoemen
overeenkomstig de resultaten van
Schlumpberger en Renner om daarmee
hun naam achter de soortnaam te kunnen
plaatsen. Twee voorbeelden zijn
Soehrensia spachiana (Lem.) Schlumpb.
(de bekende Trichocereus spachianus)
en Echinopsis baumannii (Lem.) Anceschi
& Magli (Cleistocactus baumannii).
Literatuur
Schlumpberger , B.O. en S.S. Renner
(2012). Molecular phylogenetics of
Echinopsis (Cactaceae): Polyphyly at
all levels and convergent evolution of
pollination modes and growth forms,
Amer. J. Bot. 99(8), 1335-1349.
Veerweg 18
4024 BP Eck en Wiel.
Afb. 1: Bloemsnede van Gymnocalycium morroense (LB 326)
©Succulenta jaargang 92 (6) 2013 267