buddhawaj01.pdf

หมวดที่
๑ วาดวยการทุศีล ๒๕
ชนบทปลายแดน ; ถึงแมพวกพราหมณและคฤหบดีก็หมดความสะดวกที่จะเขา
ใน ออกนอก หรือที่จะอํานวยการงานนอกเมือง.
ขอนี้ฉันใด
;
ภิกษุ ท. ! คราวใด พวกภิกษุลามกมีกําลัง และหมูภิกษุผูมีศีลเปน
ที่รักเสื่อมกําลัง
; คราวนั้น
หมูภิกษุผูมีศีลเปนที่รัก
จําตองเปนผูนิ่ง
เงียบเชียบ
อยูในทามกลางสงฆ
หรือถึงกับตองไปอยูตามชนบทชายแดน
; ฉันนั้นเหมือนกัน
ภิกษุ ท. ! เหตุเชนนี้
มีขึ้นเพื่อไมเปนประโยชนแกคนจํานวนมาก
เลย กลับทําใหมหาชนขาดความสะดวกสบาย เปนความเสียหายแกมหาชน
เปนอันมาก และทั้งเปนความทุกข
ไมเกื้อกูลแกเทวดาและมนุษยทั้งหลาย
ทั่วกัน
แล.
หมวดที่หนึ่ง
จบ.
_________________