buddhawaj01.pdf

๒๕๒ ขุมทรัพยจากพระโอษฐ
ลิ้น
กาย ใจ เพราะการไมสํารวมอินทรียใดเปนเหตุ, พวกเธอทั้งหลาย
จงปฏิบัติเพื่อการปดกั้นอินทรียนั้นไว,
พวกเธอทั้งหลายจงรักษาและถึงความ
สํารวม ตา หู จมูก ลิ้น
กาย ใจ เถิด.
ภิกษุ ท. ! ในกาลใด พวกเธอทั้งหลาย
จักเปนผูคุมครองทวารใน
อินทรียทั้งหลายอยู
; ในกาลนั้น
มารผูใจบาป
จักไมไดชองแมจากพวกเธอ
ทั้งหลาย
และจักตองหลีกไปเอง, เหมือนสุนัขจิ้งจอกไมไดชองจากเตา
ก็
หลีกไปเอง ฉะนั้น.
“เตา หดอวัยวะไวในกระดอง ฉันใด, ภิกษุ พึงตั้งมโน
วิตก (ความตริตรึกทางใจ) ไวใน กระดอง กลาวคือ
อารมณแหงกัมมัฏฐาน ฉันนั้น.
เปนผูที่ตัณหาและทิฏฐิ
ไมอิงอาศัยได, ไมเบียดเบียนผูอื่น,
ไมกลาวราย
ตอใครทั้งหมด,
เปนผูดับสนิทแลว”
ดังนี้แล.
ผูเอาตัวรอดไดเพราะสังวรดวยความรู
๑
ภิกษุ ท. ! เมื่อบุคคลรูอยูเห็นอยู
ซึ่ง
(เรื่องราวของ)
ตา ตามที่เปน
จริง, รูอยูเห็นอยู
ซึ่ง
(เรื่องราวของ)
รูป ตามที่เปนจริง,
รูอยูเห็นอยู
ซึ่ง
(เรื่องราวของ)
ความรูแจงทางตา
ตามที่เปนจริง,
รูอยูเห็นอยู
ซึ่ง
(เรื่องราว
ของ) สัมผัสทางตา ตามที่เปนจริง,
และรูอยูเห็นอยู
ซึ่ง
(เรื่องราวของ)
เวทนา
อันเกิดจากสัมผัสทางตา ที่เปนสุขบาง
ทุกขบาง ไมทุกขไมสุขบาง ตามที่เปนจริง
;
๑. บาลี พระพุทธภาษิต สฬายตนวิภังคสูตร อุปริ. ม. ๑๔/๕๒๓/๘๒๘.