buddhawaj01.pdf

ขุมทรัพยจากพระโอษฐ
หมวดที่
๘
วาดวย พิษสงทางใจ
_____________________
ดาบที่หมกอยูในจีวร๑
ภิกษุ ท. ! มหาชนเขารูจักเธอทั้งหลายวา
“สมณะ สมณะ” ดังนี้,
ถึงเธอทั้งหลายเลา
เมื่อถูกเขาถามวา
ทานทั้งหลาย
เปนอะไร ? พวกเธอ
ทั้งหลายก็ปฏิญาณตัวเองวา
“เราเปนสมณะ” ดังนี้.
ภิกษุ ท. ! เมื่อเธอทั้งหลาย
มีชื่อวา
สมณะ และปฏิญาณตัวเองวา
เปนสมณะ อยูอยางนี้แลว
พวกเธอทั้งหลาย
จะตองสําเหนียกใจวา “ขอ
ปฏิบัติอันใด เปนขอปฏิบัติสมควรแกสมณะ เราจักปฏิบัติขอปฏิบัติอันนั้น.
ดวยการปฏิบัติของเราอยางนี้
สมัญญาวาสมณะของตนก็จักเปนจริง และ
คําปฏิญาณวาสมณะของเราก็จักสมจริง ; อนึ่งเลา
เราบริโภคใชสอย บาตร จีวร
อาหารบิณฑบาต เสนาสนะ และคิลานปจจัยเภสัชบริกขาร ของทายกเหลาใด,
การบําเพ็ญทานของทายกเหลานั้น
ก็จักมีผลใหญ มีอานิสงสใหญ ; และการ
บรรพชาของเราเอง ก็จักไมเปนหมันเปลา แตจักมีผลมีกําไรแกเรา” ดังนี้.
ภิกษุ ท. ! พวกเธอทั้งหลาย
พึงสําเหนียกใจไวอยางนี้เถิด.
๑. บาลี พระพุทธภาษิต จูฬอัสสปุรสูตร มู. ม. ๑๒/๕๑๒/๔๗๙, ๔๘๐, ตรัสแกภิกษุทั้งหลาย
ที่อัสสปุรนิคมของชาวอังคะ.
๑๕๓