buddhawaj01.pdf

๓๓๘ ขุมทรัพยจากพระโอษฐ
เปนอยูเลวทราม”
ดังนี้เปนตน.
ภิกษุเหลานั้นยอมไดลาภ
เพราะการไมกลาวยก
ยอกันนั้นเปนเหตุ.
ครั้นไดลาภแลว
ภิกษุพวกนั้นก็ไมติดอกติดใจในรสแหงลาภ
ไมสยบ ไมเมาหมก, มองเห็นสวนที่เปนโทษ
เปนผูรูแจมแจงในอุบายเปน
เครื่องออกไปจากทุกข
บริโภคลาภนั้นอย
ู.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุบริษัทอยางนี้แล
เราเรียกวา บริษัทที ่หนักในพระ
สัทธรรม ไมหนักในอามิส.
ขาวของชาวเมืองไมเสียเปลา ๑
ภิกษุ ท. ! ถาหากภิกษุ กระทําในใจซึ่ง
เมตตาจิต (เปนตน) แมสัก
วาชั่วลัดนิ้วมือเดียว,
ภิกษุ ท. ! ภิกษุนี้
เราเรียกวา ผูเปนอยูไมหางจากฌาน
(การเผากิเลส) เปนผูทําตามคําสั่งสอนของพระศาสดา
เปนผูทําการสนอง
โอวาท ยอมฉันขาวของชาวเมือง ไมเสียเปลา ; จะกลาวทําไมเลา ถึงผูท
ี่
กระทําในใจซึ่งเมตตาจิตนั้นไดมาก.
คุมคาขาวสุก๒
ภิกษุ ท. ! ภิกษุในธรรมวินัยนี้
เขาไปอาศัยหมูบานหรือนิคมแหงใด
แหงหนึ่งอยู.
คฤหบดีหรือบุตรคฤหบดีก็ตาม เขาไปหาภิกษุนั้นแลว
นิมนต
๑. บาลี พระพุทธภาษิต เอก. อํ. ๒๐/๑๒/๕๖.
๒. บาลี พระพุทธภาษิต ติก. อํ. ๒๐/๓๕๔/๕๖๓.