buddhawaj01.pdf

๒๓๐ ขุมทรัพยจากพระโอษฐ
ภิกษุ ท. ! ถาภิกษุหากจํานง วา “เราบริโภคจีวร บิณฑบาต เสนาสนะ
และคิลานปจจัยเภสัชบริกขารของทายกเหลาใด, การกระทําเหลานั้น
พึงมีผลมาก
มีอานิสงสมากแกทายกเหลานั้น”
ดังนี้ก็ดี,
_ _ _ฯลฯ_ _ _
ภิกษุ ท. ! ถาภิกษุหากจํานง วา “ญาติสายโลหิตทั้งหลายซึ่งตายจากกัน
ไปแลว มีจิตเลื่อมใส
ระลึกถึงเราอยู,
ขอนั้นจะพึงมีผลมาก
มีอานิสงสมาก
แกเขาเหลานั้น”
ดังนี้ก็ดี,
_ _ _ฯลฯ_ _ _
ภิกษุ ท. ! ถาภิกษุหากจํานง วา “เราพึงอดทนไดซึ่งความไมยินดี
และ
ความยินดี, อนึ่ง
ความไมยินดีอยาเบียดเบียนเรา, เราพึงครอบงําย่ํายีความไม
ยินดีซึ่งบังเกิดขึ้นแลวอยูเถิด”
ดังนี้ก็ดี,
_ _ _ฯลฯ_ _ _
ภิกษุ ท. ! ถาภิกษุหากจํานง วา “เราพึงอดทนความขลาดกลัวได,
อนึ่ง
ความขลาดกลัวอยาเบียดเบียนเรา, เราพึงครอบงําย่ํายีความขลาดกลัว
ที่บังเกิดขึ้นแลวอยูเถิด”
ดังนี้ก็ดี,
_ _ _ฯลฯ_ _ _
ภิกษุ ท. ! ถาภิกษุหากจํานง วา “เราพึงไดตามตองการ ไดไมยาก
ไดไมลําบาก ซึ่งฌานทั้งสี่
อันเปนไปในจิตอันยิ่ง
เปนทิฏฐธรรมสุขวิหาร”
ดังนี้ก็ดี,
_ _ _ฯลฯ_ _ _
ภิกษุ ท. ! ถาภิกษุหากจํานง วา “วิโมกขเหลาใด กาวลวงรูปเสียแลว
เปนธรรมไมมีรูป เปนของสงบ เราพึงถูกตองวิโมกขเหลานั้นดวยนามกายอยูเถิด”
ดังนี้ก็ดี,
_ _ _ฯลฯ_ _ _
ภิกษุ ท. ! ถาภิกษุหากจํานง วา “เราพึงเปนโสดาบัน เพราะความ
สิ้นไปแหงสังโยชนสาม
เปนผูมีอันไมตกต่ําเปนธรรมดา
ผูเที่ยงตอพระนิพพาน
มีการตรัสรูอยูขางหนา”
ดังนี้ก็ดี,
_ _ _ฯลฯ_ _ _
ภิกษุ ท. ! ถาภิกษุหากจํานง วา “เราพึงเปนสกทาคามี เพราะความ
สิ้นไปแหงสังโยชนสามและเพราะความเบาบางแหงราคะโทสะและโมหะ
พึงมาสู
โลกนี้อีกครั้งเดียวเทานั้น
แลวพึงทําที่สุดแหงทุกขได”
ดังนี้ก็ดี,
_ _ _ฯลฯ_ _ _