buddhawaj01.pdf

๖๐ ขุมทรัพยจากพระโอษฐ
จึงไมรวยลาภดวยจีวร บิณฑบาต เสนาสนะและคิลานปจจัยเภสัชบริกขาร”
ดังนี้.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุนั้นถูกลาภสักการะและเสียงเยินยอครอบงําเอาแลว
มีจิต
ติดแนนอยูในสิ่งนั้น
ๆ ยอมนึกดูหมิ่นภิกษุเหลาอื่น
ผูมีศีลเปนที่รัก
ภิกษุ ท. ! การไดลาภของโมฆบุรุษชนิดนั้น
ยอมเปนไปเพื่อทุกข
ไรประโยชน
เกื้อกูล
สิ้นกาลนาน.
ภิกษุ ท. ! ลาภสักการะและเสียงเยินยอ เปนอันตรายที่ทารุณแสบเผ็ด
หยาบคาย ตอการบรรลุพระนิพพานอันเปนธรรมเกษมจากโยคะ ไมมีธรรมอื่น
ยิ่งกวา
ดวยอาการอยางนี้.
เพราะฉะนั้น
ในเรื่องนี้
พวกเธอทั้งหลายพึง
สําเหนียกใจไวดังนี้วา
“เราทั้งหลาย
จักไมเยื่อใยในลาภสักการะและเสียงเยินยอ
ที่เกิดขึ้น.
อนึ่ง
ลาภสักการะและเสียงเยินยอที่เกิดขึ้นแลว
ตองไมมาหอหุม
อยูที่จิตของเรา”
ภิกษุ ท. ! พวกเธอทั้งหลายพึงสําเหนียกใจไว
อยางนี้แล.
ผูติดเซิงหนาม๑
ภิกษุ ท. ! ลาภสักการะและเสียงเยินยอ เปนอันตรายที่ทารุณแสบเผ็ด
หยาบคาย ตอการบรรลุพระนิพพาน อันเปนธรรมเกษมจากโยคะ ไมมีธรรมอื่น
ยิ่งกวา.
ภิกษุ ท. ! แกะชนิดมีขนยาว เขาไปสูเซิงหนาม
มันของอยูในที่นั้น
ๆ
ติดอยูในที่นั้น
ๆ พัวพันอยูในที่นั้น
ๆ ไดรับทุกขพินาศอยูในที่นั้น
ๆ, ฉันใด ;
๑. บาลี พระพุทธภาษิต นิทาน. สํ. ๑๖/๒๖๘/๕๔๕-๖.