buddhawaj01.pdf

หมวดที่
๑๐ วาดวยการมีศีล ๒๒๗
ภิกษุ ท. ! เปรียบเหมือนตนไม ซึ่งสมบูรณดวยกิ่งและใบแลว
สะเก็ด
เปลือกนอกของมันก็บริบูรณ เปลือกชั้นในก็บริบูรณ
กระพี้ก็บริบูรณ
แกน
ก็บริบูรณดวย นี้ฉันใด
; ภิกษุ ท. ! เมื่อศีลมีอยู
อวิปฏิสารของผูสมบูรณดวย
ศีล ก็ถึงพรอมดวยที่ตั้งอาศัย_
_ฯลฯ_ _ เมื่อนิพพิทาวิราคะมีอยู
วิมุตติญาณ -
ทัสสนะของผูสมบูรณดวยนิพพิทาวิราคะ
ก็ถึงพรอมดวยที่ตั้งอาศัย
ฉันนั้น
เหมือนกันแล.
อํานาจศีลที่เปนตัวกุศล๑
“ขาแตพระองคผูเจริญ
! ศีลอันเปนกุศลทั้งหลาย
มีอะไรเปนประโยชนที่มุงหมาย
มีอะไรเปนอานิสงส ?”
ทานพระอานนท ไดกราบทูลถามพระผูมีพระภาคเจา.
อานนท ! กุศลศีลทั้งหลาย
มีอวิปฏิสาร (ความไมรอนใจ) เปน
ประโยชนที่มุงหมาย
มีอวิปฏิสาร เปนอานิสงส.
“ขาแตพระองคผูเจริญ
! ก็อวิปฏิสาร มีอะไรเปนประโยชน ที่มุงหมาย
มีอะไรเปนอานิสงส ?”
อานนท ! อวิปฏิสาร มีความปราโมทย เปนประโยชนที่มุงหมาย
มีความปราโมทย เปนอานิสงส
“ขาแตพระองคผูเจริญ
! ก็ความปราโมทย มีอะไรเปนประโยชน ที่มุงหมาย
มีอะไรเปนอานิสงส ?”
อานนท ! ความปราโมทย มีปติ เปนประโยชนที่มุงหมาย
มีปติเปน
อานิสงส.
๑. บาลี พระพุทธภาษิต ทสก. อํ. ๒๔/๑/๑, ตรัสแกทานพระอานนท ที่เชตวัน.