buddhawaj01.pdf

๒๒๒ ขุมทรัพยจากพระโอษฐ
ครั้งนั้น
ภิกษุรูปนั้น
ซาบซึ้งพระดํารัสของพระผูมีพระภาคเจายิ่งนัก
ลุกจากอาสนะถวายอภิวาท ทํา
ประทักษิณแลวหลีกไป. ตอมา เธอปลีกตัวออกจากหมู
อยูแตผูเดียว
ไมประมาท เพียรเผากิเลส สงตนไปในแนวธรรม
จนสามารถทําใหแจงถึงที่สุดแหงพรหมจรรยอันเปนประโยชนชั้นยอดไดไมนาน
ดวยปญญาอันยิ่งเอง
ทันตาเห็น ได
เปนพระอรหันตองคหนึ่งแล.
ศีลเปนฐานรองรับโพชฌงคเจ็ด ๑
ภิกษุ ท. ! เปรียบเสมือนสัตวเหลาใดเหลาหนึ่ง
สําเร็จอิริยาบทสี่
คือ เดินในบางคราว ยืนในบางคราว นั่งในบางคราว
นอนในบางคราว,
สัตวเหลานั้นทั้งหมด
อาศัยแผนดิน ตั้งอยูเหนือแผนดิน
จึงสําเร็จอิริยาบถสี่
นั้นไดฉันใด
; ภิกษุ ท. ! ฉันนั้นเหมือนกัน
: ภิกษุอาศัยศีล ตั้งอยูในศีลแลว
ยอมอบรมโพชฌงค ๗ ใหเกิดขึ้นได
ยอมทําโพชฌงค ๗ ใหมีมากขึ้นได.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุอาศัยศีล ตั้งอยูในศีลแลว
ยอมอบรมโพชฌงค ๗ ให
เกิดขึ้นได
ยอมทําโพชฌงค ๗ ใหมีมากขึ้นได
เปนอยางไรเลา ? ภิกษุ ท. !
ภิกษุในธรรมวินัยนี้
ยอมอบรมสติสัมโพชฌงค ยอมอบรมธัมมวิจย--
สัมโพชฌงค ยอมอบรมวิริยสัมโพชฌงค ยอมอบรมปติสัมโพชฌงค
ยอมอบรมปสสัทธิสัมโพชฌงค ยอมอบรมสมาธิสัมโพชฌงค และยอมอบรม
อุเบกขาสัมโพชฌงค, ชนิดที่อาศัยวิเวก
อาศัยวิราคะ อาศัยนิโรธ นอมไป
เพื่อความปลอยวาง.
ภิกษุ ท. ! ดวยอาการอยางนี้แล
ภิกษุอาศัยศีล ตั้งอยู
๑. บาลี พระพุทธภาษิต มหาวาร. สํ. ๑๙/๑๑๒/๔๐๙.