buddhawaj01.pdf
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
๑๑๔ ขุมทรัพยจากพระโอษฐ<br />
ลูกนอกคอก ๑<br />
ภิกษุ ท. ! เหยี่ยวตัวหนึ่ง<br />
ไดโฉบลง จับนกมูลไถตัวหนึ่งไปไดโดย<br />
รวดเร็ว. นกมูลไถกําลังถูกเหยี่ยวนําไป<br />
ไดพร่ํารําพันอยางนี้วา<br />
“เรานะไมเขา<br />
ลักษณะของผูมีบุญ,<br />
เรามีบุญนอย, เราจึงเที่ยวไปในวิสัยอื่นซึ่งมิใชวิสัยควรเที่ยว<br />
ไป. ถาในวันนี้<br />
เราเที่ยวไปในวิสัยอันเปนของแหงบิดาของตน,<br />
เหยี่ยวตัวนี้หาสูเรา<br />
ไดไม” ดังนี้<br />
; เหยี่ยวจึงถามวา<br />
“นี่แนะนกมูลไถ<br />
! ที่ไหนของเจาเลา<br />
ซึ่งเปน<br />
วิสัยอันเปนของแหงบิดาของตนเที่ยวไป”.<br />
นกมูลไถตอบวา “ที่ที่มีกอนดิน<br />
ซึ่ง<br />
คนทําการไถทิ้งไว<br />
นั่นแหละคือวิสัยเปนที่เที่ยวของบิดาเรา”.<br />
ครั้งนั้นเหยี่ยวผู<br />
แสดงความหยิ่งเพราะกําลังของตนผูอวดอางเพราะกําลังของตน<br />
ไดปลอย นก<br />
มูลไถไปดวยคําพูดวา “ไปเถอะนกมูลไถ ! ถึงเจาไปในที่เชนนั้นก็ไมพน<br />
มือเราแน” ดังนี้.<br />
ครั้งนั้นนกมูลไถไปยังที่ที่มีกอนดินซึ่งคนทําการไถทิ้งไว<br />
แลวจึงขึ้นยืนบนกอนดินใหญ<br />
ทาเหยี่ยววา<br />
“ทีนี้<br />
มาซิ ทานเหยี่ยวของเรา.<br />
ทีนี้<br />
มาซิ ทานเหยี่ยวของเรา”<br />
ดังนี้.<br />
ครั้งนั้น<br />
เหยี่ยวผูแสดงความหยิ่งเพราะกําลัง<br />
ของตน ผูอวดอางเพราะกําลังของตน<br />
ไดหอปกทั้งสองขาง<br />
แลวโฉบลงไป<br />
ที่นกมูลไถโดยรวดเร็ว.<br />
ภิกษุ ท. ! ในกาลใดแล นกมูลไถรู ตัวเสียกอนวา<br />
“เหยี่ยวใหญตัวนี้มาจับเราแลว”<br />
ในกาลนั้น<br />
นกมูลไถตัวนั้น<br />
ก็หลบเขา<br />
ซอกดินเสียกอน. ภิกษุ ท. ! ครั้งนั้นแล<br />
เหยี่ยวตัวนั้นเอาอกกระแทกดินตาย<br />
เพราะความเร็ว ณ ตรงที่นั้นเอง.<br />
ภิกษุ ท. ! ผูที่เที่ยวไปในวิสัยอื่น<br />
ซึ่งมิใช<br />
วิสัยควรเที่ยวไปแหงตน<br />
ยอมมีอันเปนไป ดวยประการฉะนี้.<br />
๑. บาลี พระพุทธภาษิต. มหาวาร. สํ. ๑๙/๑๙๖/๖๘๙.
Change language