buddhawaj01.pdf

หมวดที่
๘ วาดวยพิษสงทางใจ ๑๕๙
มาพยศแปดจําพวก ๑
ภิกษุ ท. ! เราจักแสดงมาพยศแปดจําพวก และโทษแหงมาพยศแปด
จําพวกนั้นดวย
; เราจักแสดงบุรุษพยศแปดจําพวก และโทษแหงบุรุษพยศ
แปดจําพวกนั้นดวย
; พวกเธอทั้งหลาย
จงฟงในขอนั้น
:-
มาทิ้งรถ
ภิกษุ ท. ! มาพยศบางตัวในกรณีนี้
ถูกนายสารถีเตือนดวยการลงปฏัก
เพื่อใหรูวา
“จงไป” ดังนี้แลว
กลับถอยหลังสลัดรถ ใหหลุดจากตน. มา
พยศบางตัว เปนไดถึงเพียงนี้,
นี่
เปนโทษแหงมาพยศขอแรก.
ภิกษุ ท. ! ในอุปมานี้
พวกภิกษุทั้งหลายโจทภิกษุรูปหนึ่งดวยอาบัติ
ภิกษุรูปนั้นถูกภิกษุทั้งหลายโจทดวยอาบัติอยู
ยอม อําพรางอาบัติ ไววา
“ขาพเจาระลึกไมได, ยังระลึกไมได” ดังนี้.
ภิกษุ ท. ! เปรียบไดกับมาพยศ
ตัวนั้น
ถูกนายสารถีเตือนดวยปฏักวา “จงไป” ดังนี้แลว
กลับถอยหลัง สลัด
รถใหหลุดจากตน. ภิกษุ ท. ! เรากลาวนักบวชนี้วา
มีมาพยศเปนคูเปรียบ
ฉะนั้น.
ภิกษุ ท. ! นักบวชบางคน เปนไดถึงเพียงนี้,
นี่
เปนโทษแหงบุรุษ
พยศขอแรก.
มาหักไมรถ
ภิกษุ ท. ! มาพยศบางตัวในกรณีนี้
ถูกนายสารถีเตือนดวยการลงปฏัก
เพื่อใหรูวา
“จงไป” ดังนี้แลว
ยอม หกหลัง กระแทกธูป หักไมตรีทัณฑ.
มาพยศบางตัว เปนไดถึงเพียงนี้,
นี่
เปนโทษแหงมาพยศขอที่สอง.
๑. บาลี พระพุทธภาษิต อฏฐก. อํ. ๒๓/๑๙๔/๑๐๔, ตรัสแกภิกษุทั้งหลาย.