buddhawaj01.pdf

หมวดที่
๑๓ วาดวยการไมทําไปตามอํานาจกิเลส ๓๓๓
ภิกษุ ท. ! เพราะฉะนั้น
ในเรื่องนี้
เธอ พึงสําเหนียกใจไววา “เราจัก
เปนผูคุมครองทวารในอินทรียทั้งหลาย,
เปนผูรูประมาณในการบริโภค,
จัก
ประกอบชาคริยธรรมเนือง ๆ เปนผูเห็นแจงในธรรมทั้งหลายที่เปนกุศล,
จัก
เปนผูขวนขวายบําเพ็ญโพธิปกขิยธรรมภาวนาตลอดราตรีเปนเบื้องตน
และราตรี
เปนเบื้องปลาย”
ดังนี้.
ภิกษุ ! เธอพึงสําเหนียกใจไวอยางนี้.
ภิกษุรูปนั้น
นอมรับเอาโอวาทอันนี้
หลีกออกจากหมู
อยูแตผูเดียว
ไมประมาท เพียรเผากิเลส มี
ตนสงไปแลวในการทําเชนนั้น.
ในที่สุด
ก็ถึงความเปนพระอรหันตแลว.
ผูเปรียบดวยการไมถูก
“แมลงวันตอม” ๑
ภิกษุ ท. ! เมื่อภิกษุเดินอยูก็ตาม
ยืนอยูก็ตาม
นั่งอยูก็ตาม
นอนตื่นอยู
ก็ตาม, ถาเธอ เกิดครุนคิดอยูดวยความครุนคิดในทางกาม
ก็ดี เกิดความครุนคิด
อยูดวยความครุนคิดในทางเดือดแคน
ก็ดี เกิดความครุนคิดอยูดวยความครุนคิด
ในทางทําใหผูอื่นใหลําบาก
ก็ดี ขึ้น,
ภิกษุนั้น
ไมรับเอาความครุนคิดเชน
นั้น
ๆ ไว ละทิ้งเสีย
ถายถอนออกเสีย ทําใหสิ้นสุดเสีย
ถึงความไมมี
อะไรเหลืออยู
; ภิกษุผูเปนเชนนี้
แมเดินอยูก็ตาม
ยืนอยูก็ตาม
นั่งอยูก็ตาม
นอนตื่นอยูก็ตาม
เราเรียกวา ผูทําความเพียรเผากิเลส
ผูกลัวตอความเปน
ทาสของกิเลส เปนผูปรารภความเพียร
ติดตอสม่ําเสมอ
และเปนผูมีตนสง
ไปแลวในการกระทําเชนนั้น.
๑. บาลี พระพุทธภาษิต จตุกฺก. อํ. ๒๑/๑๗/๑๑.