buddhawaj01.pdf

๓๖๘ ขุมทรัพยจากพระโอษฐ
ภิกษุ ท. ! เพราะฉะนั้น
ในเรื่องนี้
พวกเธอทั้งหลาย
พึงกําจัด
ตัดราก การขับเพลง, การฟอนรํา เสีย, ควรยิ้มแยมพอประมาณ
ตอสัตบุรุษผู
บันเทิงในธรรมทั้งหลาย
เทานั้น.
ผูไมประมาท๑
ภิกษุ ท. ! พวกเธอทั้งหลาย
ไดยินเสียงสุนัขจิ้งจอกแก
ตัวที่รองอยู
ในตอนย่ํารุงแหงราตรีนี้
ไหม ?
“ไดยินแลว พระเจาขา”.
ภิกษุ ท. ! สุนัขจิ้งจอกแกตัวนั้น
มันเกิดเปนโรคเรื้อนอุกกัณณกะ
:
มันเที ่ยววิ ่งไปตามที่ที่มันอยากจะวิ่งไป,
มันเที่ยวยืนตามที่ที
่มันอยากจะยืน,
มันเที ่ยวนั่งตามที
่ที่มันอยากจะนั่ง,
มันเที่ยวนอนตามที่ที
่มันอยากจะนอน
(ก็หาความสบายมิได เพราะอํานาจแหงโรคนั ้น), แมลมหนาวก็พัดโกรก
ตัวมันอยู.
ภิกษุ ท. ! ขอนั้นเปนการดีสําหรับภิกษุคือขอที
่ภิกษุบางรูปในกรณีนี ้
ปฏิญญา วา เปนสมณสากยปุตติยะ แลวก็รูสึกตัววา
ตัวเปนอยางนั้น
ไดจริง ๆ.
ภิกษุ ท. ! เพราะฉะนั้น
ในเรื่องนี้
พวกเธอทั้งหลาย
พึงสําเหนียกใจ
ไววา “เราทั้งหลาย
จักเปนผูไมประมาท
เปนอยู”
ดังนี้.
ภิกษุ ท. ! พวก
เธอทั้งหลาย
พึงสําเหนียกใจไวอยางนี้แล.
๑. บาลี พระพุทธภาษิต นิทาน. สํ. ๑๖/๓๑๖/๖๘๓-๔, ตรัสแกภิกษุทั้งหลาย.