buddhawaj01.pdf

๔๓๔ ขุมทรัพยจากพระโอษฐ
กัสสปะ ! ครั้นภิกษุชั้นเถระประพฤติกันอยูอยางนี้,
ความคิดก็เกิดขึ้น
แกพวกภิกษุใหม วา ไดยินวา ภิกษุรูปใด สมาทานการอยูปาเปนวัตร-
_ _ _ ฯลฯ _ _ _ เปนผูปรารภความเพียร
และทั้งกลาวสรรเสริญการกระทําเชนนั้น
ดวย, พระเถระทั้งหลาย
ยอมนิมนตเธอนั้นดวยอาสนะ
ดวยคําเปนตนวา
“มาเถิด ภิกษุ ! ภิกษุรูปนี้ชื่ออะไร
? ภิกษุนี้ชางมีวาสนาจริง
! ทั้งเปนผู
ใครตอการปฏิบัติจริงดวย ! มาเถิด ภิกษุ ! นิมนตทาน จงนั่งอาสนะนี้”
ดังนี้.
พวกภิกษุผูบวชใหมเหลานั้น
ก็พากันประพฤติเพื่อใหเปนเชนนั้น
; และขอนั้น
ยอม
เปนไปเพื่อประโยชนเกื้อกูล
เพื่อความสุขแกพวกภิกษุเหลานั้นเอง
สิ้นกาลนาน.
สมภารถูกหลัก ๑
ภิกษุ ท. ! ภิกษุที่ประกอบดวยองคประกอบหาอยางเหลานี้แลว
ควร
ไดรับการยกยองใหเปนเจาอาวาส. หาอยางอะไรบางเลา ? หาอยางคือ :-
(๑) เจาอาวาส สมบูรณดวยมรรยาท สมบูรณดวยวัตร.
(๒) เจาอาวาส เปนพหุสูต เปนเจาตํารับ.
(๓) เจาอาวาส เปนผูปฏิบัติขัดเกลากิเลส
ยินดีในการหลีกเรน ยินดี
ในกัลยาณธรรม.
(๔) เจาอาวาส มีวาจาออนหวาน พูดเพราะห ู.
(๕) เจาอาวาส มีปญญา ไมโงเขลา ไมเงอะงะ.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุที่ประกอบดวยองคประกอบหาอยางเหลานี้แลว
ควร
ไดรับการยกยองใหเปนเจาอาวาสแล.
๑. บาลี พระพุทธภาษิต ปฺจก. อํ. ๒๒/๒๙๐/๒๓๑, ตรัสแกภิกษุทั้งหลาย.