buddhawaj01.pdf

หมวดที่
๑๘ วาดวยการไมเสียความเปนผูหลักผูใหญ
๔๓๑
ความเปนประโยชนแกคนเปนอันมาก เพื่อเกื้อกูล
เพื่อความสุข
ทั้งแก
เทวดาและมนุษยทั้งหลาย.
หาอยางอะไรบางเลา ? หาอยางคือ :-
(๑) ภิกษุเปนเถระ บวชมานาน มีพรรษายุกาลมาก.
(๒) เปนที่รูจักกันมาก
มีเกียรติยศ มีบริวาร ทั้งคฤหัสถและบรรพชิต.
(๓) เปนผูร่ํารวยลาภดวยจีวร
บิณฑบาต เสนาสนะ และคิลาน -
ปจจัยเภสัชบริกขาร.
(๔) เปนพหุสูต ทรงจําธรรมที่ฟงแลว
สั่งสมธรรมที่ฟงแลวมาก
_ _ _ฯลฯ _ _ _
(๕) และ เปนสัมมาทิฏฐิ มีทัศนะอันถูกตอง.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุนี้
ทําคนเปนอันมาก ใหเลิกละจากอสัทธรรม,
ใหตั้งอยูในพระสัทธรรม.
ประชาชนทั้งหลาย
ยอมถือเอาแบบอยางของภิกษุ
นั้นไป
เพราะคิดวา เธอเปนภิกษุเถระ บวชมานาน มีพรรษายุกาลมากบาง,
เพราะคิดวา เธอเปนภิกษุเถระ ที่มหาชนเชื่อถือ
รูจักกันมาก
มีเกียรติยศ
มีบริวารมาก ทั้งคฤหัสถและบรรพชิตบาง,
เพราะคิดวา เธอเปนภิกษุเถระที่
ร่ํารวยลาภดวยจีวร
บิณฑบาต เสนาสนะ และคิลานปจจัยเภสัชบริกขารบาง,
เพราะคิดวา เธอเปนภิกษุเถระ ที่เปนพหุสูต
ทรงจําธรรมที่ฟงแลว
สั่งสม
ธรรมที่ฟงแลวไดบาง,
ดังนี้.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุเถระ ที่ประกอบดวยองคประกอบหาอยางเหลานี้แลว
ยอมเปนผูปฏิบัติเพื่อเกื้อกูลแกมหาชน
ทํามหาชนใหมีความสุข ทําไปเพื่อ
ความเปนประโยชนแกคนเปนอันมาก เพื่อเกื้อกูล
เพื่อความสุข
ทั้งแกเทวดา
และมนุษยทั้งหลาย
แล.