buddhawaj01.pdf

๗๔ ขุมทรัพยจากพระโอษฐ
“ขอนั้น
ก็ยังไมเคยไดเห็นไดฟงเลย พระเจาขา”.
ดีแลว ภิกษุ ท. ! ขอที่กลาวถึงนี้
แมเราเอง ก็ไมเคยไดเห็นไดฟง
อยางนั้นเหมือนกัน.
ภิกษุ ท. ! เพราะฉะนั้น
ในเรื่องนี้
พวกเธอทั้งหลาย
พึงสําเหนียก
ใจไววา “เราทั้งหลาย
จักคุมครองทวารในอินทรียทั้งหลาย,
เปนผูรู
ประมาณในการบริโภค, ตามประกอบธรรมเปนเครื่องตื่น,
เปนผูเห็น
แจมแจงซึ่งกุศลธรรมทั้งหลาย,
และจักตามประกอบอนุโยคภาวนาใน
โพธิปกขิยธรรม ทั้งในยามตนและยามปลายอยูเสมอ
ๆ” ดังนี้.
ภิกษุ ท. !
พวกเธอทั้งหลายพึงสําเหนียกใจ
อยางนี้แล.
ผูตองการนุงงามหมงาม๑
ภิกษุ ท. ! ในกาลยืดยาวฝายอนาคต จักมีภิกษุทั้งหลาย
ผูตองการ
ความสวยงามในเครื่องนุงหม
(จีวร), เธอทั้งหลาย
เมื่อเปนเชนนั้นอยู
จักเริดรางจากการใชผาบังสุกุล, จักเหินหางที่นอนที่นั่งอันเปนปาและปาชัฏ
เงียบสงัด, จักมั่วสุมชุมนุมกันอยูแตในยานหมูบาน
นิคม และเมืองหลวง
และจักถึงอเนสนกรรม คือการแสวงหาอันไมสมควรหลายแบบหลายวิธี
เพราะความตองการความสวยงามในเครื่องนุงหมนั้นเปนเหตุ.
๑. บาลี พระพุทธภาษิต ปฺจก. อํ. ๒๒/๑๒๔/๘๐, ตรัสแกภิกษุทั้งหลาย.