buddhawaj01.pdf

๖ ขุมทรัพยจากพระโอษฐ
“ราหุล ! นักบวช ที่ไมมีความละอายในการแกลงกลาวเท็จ
ทั้งที่รูอยู
วาเปนเท็จ ก็ มีความเปนสมณะ เหลืออยูนอย
เหมือนน้ําที่สักวาเหลือติดอยูตาม
ภาชนะ (หลังจากที่สาดเทออกไปแลวโดยแรง)
นี้
ฉันนั้น”.
พระผูมีพระภาคเจา
ทรงคว่ําภาชนะน้ํานั้นแลว
ตรัสวา :-
“ราหุล ! เธอเห็นภาชนะที่คว่ําอยูแลวนี้
มิใชหรือ ?”
“เห็นแลว พระเจาขา !”
“ราหุล ! นักบวชที่
ไมมีความละอายในการแกลงกลาวเท็จ ทั้งที่รูอยูวา
เปนเท็จ ก็ มีความเปนสมณะ เทากับน้ําที่เขาคว่ําภาชนะเสียแลวอยางนี้
ฉันนั้น”
พระผูมีพระภาคเจา
ทรงหงายภาชนะนั้นขึ้นมาดูแลว
ตรัสวา :-
“ราหุล ! เธอเห็นภาชนะอันวางจากน้ํานี้แลว
มิใชหรือ ?”
“เห็นแลว พระเจาขา !”
“ราหุล ! นักบวช ที่ไมมีความละอายในการแกลงกลาวเท็จ
ทั้งที่รูอยู
วาเปนเท็จ ก็ มีความเปนสมณะ เทากับความวางเปลาของน้ําในภาชนะนี้
ฉันนั้นเหมือนกัน_
_ _ฯลฯ _ _ _”
“ราหุล ! เรากลาววา กรรมอันลามกหนอยหนึ่ง
ซึ่งนักบวชที่ไมมี
ความละอายในการแกลงกลาวเท็จ ทั้งที่รูอยู
วาเปนเท็จ จะทําไมได
หามีไม. เพราะฉะนั้น
ในเรื่องนี้
เธอทั้งหลาย
พึงสําเหนียกใจไววา
‘เราทั้งหลายจักไมกลาวมุสา
แมแตเพื่อหัวเราะกันเลน’
ดังนี้.
ราหุล !
เธอทั้งหลายพึงสําเหนียกใจไวอยางนี้”.
“ราหุล ! กระจกเงา๑ มีไวสําหรับทําอะไร ?”
“ขาแตพระองคผูเจริญ
! กระจกเงามีไวสําหรับสองดู พระเจาขา !”
๑. กระจกเงาในที่นี้คือศัพทวา
อาทาส, เปนแผนทองเหลืองหรือโลหะชนิดเดียวกันขัดมัน.