buddhawaj01.pdf

หมวดที่
๑๕ วาดวยการไมหละหลวมในธรรม ๓๖๑
เธอก็ไดความรูอรรถ
ไดความรูธรรม
และไดความปราโมทยอันอาศัยธรรม.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุเปนผูรูจักน้ําที่ควรดื่ม
เปนอยางนี้แล.
พวกรูจักทางที่ควรเดิน
ภิกษุ ท. ! ภิกษุเปนผูรูจักทางที่ควรเดิน
เปนอยางไรเลา ? ภิกษุ ท. !
ภิกษุในธรรมวินัยนี้
ยอมรูชัดแจงตามที่เปนจริง
ซึ่งอริยมรรคมีองค
๘.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุ เปนผูรูจักทางที่ควรเดิน
เปนอยางนี้แล.
พวกฉลาดในที่ที่ควรไป
ภิกษุ ท. ! ภิกษุเปนผูฉลาดในที่ที่ควรไป
เปนอยางไรเลา ? ภิกษุ ท. !
ภิกษุในธรรมวินัยนี้
ยอมรูชัดแจงตามที่เปนจริง
ซึ่งสติปฏฐาน
๔. ภิกษุ ท. !
ภิกษุ เปนผูฉลาดในที่ที่ควรไป
เปนอยางนี้แล.
พวก รีด “นมโค” ใหมีสวนเหลือ
ภิกษุ ท. ! ภิกษุเปนผูรูจัก
รีด “นมโค” ใหมีสวนเหลือไวบาง เปน
อยางไรเลา ? ภิกษุ ท. ! พวกคฤหัสถผูมีศรัทธา
ยอมปวารณาไมมีขีดขั้นแก
ภิกษุในธรรมวินัยนี้
ดวยจีวร บิณฑบาต เสนาสนะ และคิลานปจจัยเภสัช --
บริกขาร. ในการที่เขาปวารณาเชนนั้น,
ภิกษุ เปนผูรูจักประมาณในการรับ
ปจจัย ๔ มีจีวรเปนตนเหลานั้น.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุ เปนผูรูจักรีด
“นมโค”
ใหมีสวนเหลือไวบาง เปนอยางนี้แล.
พวกบูชาผูเฒา
ภิกษุ ท. ! ภิกษุเปนผูบูชาอยางยิ่ง
ในภิกษุทั้งหลายผูเถระ
ฯลฯ ดวย
การบูชาเปนพิเศษ เปนอยางไรเลา ? ภิกษุ ท. ! ภิกษุในธรรมวินัยนี้
เขาไป