buddhawaj01.pdf

ขุมทรัพยจากพระโอษฐ
หมวดที่
๗
วาดวย การลืมคําปฏิญาณ
____________
“กู เปนโค !” ๑
ภิกษุ ท. ! ลาที่เดินตามฝูงโคไปขางหลัง
ๆ แมจะรองอยูวา
“กู ก็เปน
โค, กู ก็เปนโค” ดังนี้ก็ตามที,
แตสีของมันก็หาเปนโคไปไดไม, เสียงของ
มันก็หาเปนโคไปไดไม, เทาของมันก็หาเปนโคไปไดไม, มันก็ไดแตเดิน
ตามฝูงโคไปขางหลัง ๆ รองเอาเองวา “ กู ก็เปนโค, กู ก็เปนโค” ดังนี้
เทา
นั้น.
ขอนี้ฉันใด
;
ภิกษุ ท. ! ภิกษุบางรูปในกรณีเชนนี้
ก็ฉันนั้นเหมือนกัน
; คือแมจะ
เดินตามหมูภิกษุไปขางหลัง
ๆ รองประกาศอยูวา
“ขา ก็เปนภิกษุ, ขา ก็เปน
ภิกษุ” ดังนี้ก็ตามที,
แต ความใครในการประพฤติสีลสิกขาของเธอ
ไมเหมือนของภิกษุทั้งหลาย,
ความใครในการประพฤติจิตตสิกขาของเธอ
ไมเหมือนของภิกษุทั้งหลาย,
ความใครในการประพฤติปญญาสิกขาของเธอ
ไมเหมือนของภิกษุทั้งหลาย,
ภิกษุรูปนั้น
ไดแตเดินตามหมูภิกษุไปขางหลัง
ๆ
รองประกาศเอาเองวา “ขา ก็เปนภิกษุ, ขา ก็เปนภิกษุ” ดังนี้เทานั้น.
๑. บาลี พระพุทธภาษิต ติก. อํ. ๒๐/๒๙๔/๕๒๒.
๑๒๕