buddhawaj01.pdf

๓๘๔ ขุมทรัพยจากพระโอษฐ
ที่เปนการรวบถือทั้งหมด
และการถือเอาโดยการแยกเปนสวน ๆ. สิ่งอันเปน
อกุศลลามกคืออภิชฌาและโทมนัส จะพึงไหลไปตามผูที่ไมสํารวมอินทรียใด
เปนเหตุ, เราจักปฏิบัติเพื่อปดกั้นอินทรียเหลานั้นไว
จักเปนผูรักษา
ถึงการ
สํารวมอินทรียทั้งหลาย
;
ภิกษุ ท. ! พวกเธอทั้งหลาย
พึงสําเหนียกใจไวอยางนี้แล
_ _ _ฯลฯ _ _ _
(มีตรัสมิใหนอนใจดวยคุณเพียงเทานั้น
และตรัสเตือนวายังมีกิจที่จะตองทําใหยิ่งขึ้นไปอีก
ในตอนทายนี้
ทุกครั้ง).
ผูรูประมาณการบริโภค๑
ภิกษุ ท. ! กิจที่พวกเธอตองทําใหยิ่งขึ้นไปอีกเปนลําดับนั้น
คืออะไร ?
คือการสําเหนียกตนเองใหไดวา เราจักเปนผูรูประมาณในโภชนะอยูเสมอ
:
จักพิจารณาโดยแยบคายแลวจึงฉัน, ไมฉันเพื่อเลน
ไมฉันเพื่อมัวเมา
ไมฉันเพื ่อประดับ ไมฉันเพื ่อตกแตง, แตฉันเพื่อเพียงใหกายนี้ตั
้งอยูได
เพื่อใหชีวิตเปนไป
เพื่อปองกันความลําบาก
เพื่ออนุเคราะหพรหมจรรย
;
ดวยการทําอยางนี้
เราจักขจัดเวทนาเกา (คือหิว) เสีย แลวไมทําเวทนาใหม
(คืออิ่มจนอึดอัด)
ใหเกิดขึ้น
; ความที่อายุดําเนินไปได,
ความไมมีโทษ
เพราะอาหาร และความอยูผาสุกสําราญ
จักมีแกเรา ดังนี้
; ภิกษุ ท. !
พวกเธอพึงสําเหนียกอยางนี้แล.
_ _ _ฯลฯ _ _ _ (มีตรัสมิใหนอนใจดวยคุณเพียงเทานั้น
และตรัสเตือนวา ยังมีกิจที่จะตองทําใหยิ่งขึ้นไปอีก
ในตอนทายนี้ทุกครั้ง).
๑. บาลี พระพุทธภาษิต มหาอัสสปุรสูตร มู. ม. ๑๒/๕๐๐/๔๖๖.