buddhawaj01.pdf

๓๕๒ ขุมทรัพยจากพระโอษฐ
เนื้อแทที่ไมอันตรธาน๑
ภิกษุ ท. ! พวกภิกษุบริษัทในกรณีนี้,
สุตตันตะเหลาใด ที่กวีแตงขึ้น
ใหม เปนคํารอยกรองประเภทกาพยกลอน มีอักษรสละสลวย มีพยัญชนะอัน
วิจิตร เปนเรื่องนอกแนว
เปนคํากลาวของสาวก, เมื่อมีผูนําสุตตันตะเหลา
นั้นมากลาวอยู
; เธอจักไมฟงดวยดี ไมเงี่ยหูฟง
ไมตั้งจิตเพื่อจะรูทั่วถึง
และจักไมสําคัญวาเปนสิ่งที่ตนควรศึกษาเลาเรียน.
ภิกษุ ท. ! สวน สุตตันตะเหลาใด ที่เปนคําของตถาคต
เปนขอ
ความลึก มีความหมายซึ้ง
เปนชั้นโลกุตตระ
วาเฉพาะดวยเรื่องสุญญตา,
เมื่อมีผูนําสุตตันตะเหลานั้นมากลาวอยู
; เธอยอมฟงดวยดี ยอมเงี่ยหูฟง
ยอมตั้งจิตเพื่อจะรูทั่วถึง
และยอมสําคัญวาเปนสิ่งที่ตนควรศึกษาเลาเรียน
จึงพากันเลาเรียน ไตถาม ทวนถามแกกันและกันอยูวา
“ขอนี้เปนอยางไร
?
มีความหมายกี่นัย
?” ดังนี้.
ดวยการทําดังนี้
เธอยอมเปดธรรมที่ถูกปดไวได,
ธรรมที่ยังไมปรากฏ
เธอก็ทําใหปรากฏได, ความสงสัยในธรรมหลาย
ประการที่นาสงสัย
เธอก็บรรเทาลงได.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุบริษัทเหลานี้
เราเรียกวา บริษัทที่มีการลุลวงไปได
ดวยการสอบถามแกกันและกันเอาเอง, หาใชดวยการชี้แจงโดยกระจางของ
บุคคลภายนอกเหลาอื่นไม
; จัดเปนบริษัทที่เลิศแล.
ยอดแหงความเพียร ๒
ภิกษุ ท. ! ความเพียรที่เปนหลักเปนประธาน
สองประการเหลานี้
๑. บาลี พระพุทธภาษิต ทุก. อํ. ๒๐ / ๙๒ /๒๙๒, ตรัสแกภิกษุทั้งหลาย.
๒. บาลี พระพุทธภาษิต ทุก. อํ. ๒๐/๖๓/๒๔๘, ตรัสแกภิกษุทั้งหลาย.