buddhawaj01.pdf

หมวดที่
๓ วาดวยเกียรติและลาภสักการะ ๖๓
ภิกษุ ท. ! ลาภสักการะและเสียงเยินยอ เปนอันตรายที่ทารุณแสบเผ็ด
หยาบคาย ตอการบรรลุพระนิพพาน อันเปนธรรมเกษมจากโยคะ ไมมีธรรมอื่น
ยิ่งกวา
ดวยอาการอยางนี้.
เพราะฉะนั้น
ในเรื่องนี้
พวกเธอทั้งหลายพึง
สําเหนียกใจไวดังนี้วา
“เราทั้งหลาย
จักไมเยื่อใยในลาภสักการะและเสียงเยินยอ
ที่เกิดขึ้น.
อนึ่ง
ลาภสักการะและเสียงเยินยอ ที่เกิดขึ้นแลว
ตองไมมาหอหุม
อยูที่จิตของเรา”.
ภิกษุ ท. ! พวกเธอทั้งหลายพึงสําเหนียกใจไว
อยางนี้แล.
ลมเวรัมภา ๑
ภิกษุ ท. ! ลาภสักการะและเสียงเยินยอ เปนอันตรายที่ทารุณแสบเผ็ด
หยาบคาย ตอการบรรลุพระนิพพาน อันเปนธรรมเกษมจากโยคะ ไมมีธรรมอื่น
ยิ่งกวา.
ภิกษุ ท. ! ลมชื่อวา
เวรัมภา๒ พัดอยูแตในอากาศเบื้องบน.
นกตัว
ใดบินเหินลมขึ้นไปถึงที่นั้น
ลมเวรัมภาก็ซัดเอานกตัวนั้นใหลอยปลิวไป.
เมื่อ
นกถูกลมเวรัมภาซัดเอาแลว เทาของมันขาดไปทางหนึ่ง
ปกของมันขาดไป
ทางหนึ่ง
ศีรษะของมันขาดไปทางหนึ่ง
ตัวของมันขาดไปทางหนึ่ง.
๑. บาลี พระพุทธภาษิต นิทาน. สํ. ๑๖/๒๗๑/๕๕๕-๖.
๒. ลมเวรัมภา นาจะไดแกลมที่เรียกกันตามภาษาชาวบานวา
ลมกรดนั่นเอง.
ตามอรรถกถากลาววา
ถามีคนขึ้นไปบนทองฟา
ขนาดที่สูงพอมองเห็นทวีปทั้งสี่
เล็กประมาณเทาใบบัว ระยะสูงประมาณนี้แหละ
เปนระยะที่ลมเวรัมภาพัด.
ยังมีนกชนิดหนึ่งที่บินไปถึงระยะสูงขนาดนั้น
เรียกชื่อวา
“ วาตสกุณ-นกชอบ
บินเหินลม” และชอบเที่ยวรองในเวลาฝนตกแลวใหม
ๆ แลวบินไปในทองฟาสูงขนาดมีลมเวรัมภาพัด
จึงถูกซัดเอาเทา ปก ศีรษะ และตัว ขาดไปคนละทิศละทาง.