buddhawaj01.pdf

หมวดที่
๑๑ วาดวยการมีสังวร ๒๔๙
ผูสมควรอยูปา๑
ภิกษุ ท. ! ภิกษุ ที่ประกอบดวยเหตุสี่อยางแลว
สมควรที่จะเสพเฉพาะ
ซึ่งเสนาสนะเงียบสงัดอันเปนปาและปาชัฏ.
เหตุสี่อยางอะไรบางเลา
? สี่อยาง
คือ :-
(๑) เปนผูมีความครุนคิดในทางการออกจากกาม.
(๒) เปนผูมีความครุนคิดในทางไมพยาบาท.
(๓) เปนผูมีความครุนคิดในทางไมเบียดเบียน.
(๔) เปนคนมีปญญา ไมโงเขลาเงอะงะ.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุ ที่ประกอบดวยเหตุสี่อยางเหลานี้แลว
สมควรที่จะเสพ
เฉพาะซึ่งเสนาสนะเงียบสงัดอันเปนปาและปาชัฏแล.
ผูตองติดตอดวยสตรี
๒
ทานพระอานนท ทูลถามวา :-
“ขาแตพระองคผูเจริญ
! ขาพระองคทั้งหลาย
จะปฏิบัติในมาตุคาม (สตรี) อยางไร ๒ ”
พระผูมีพระภาคเจา
ตรัสวา :-
“อานนท ! การไมพบปะกัน”.
“ขาแตพระผูมีพระภาคเจา
! เมื่อยังมีการพบปะกัน
จะพึงปฏิบัติอยางไรเลา ?”
๑. บาลี พระพุทธภาษิต จตุกฺก. อํ. ๒๑/๓๔๐/๒๖๒, ตรัสแกภิกษุทั
้งหลาย.
๒. บาลี พระพุทธภาษิต มหาปรินิพพานสูตร มหา. ที. ๑๐/๑๖๔/๑๓๒.