buddhawaj01.pdf

หมวดที่
๖ วาดวยการหละหลวมในธรรม ๑๑๓
พวกไมฉลาดในที่ที่ควรไป
ภิกษุ ท. ! ภิกษุเปนผูไมฉลาดในที่ที่ควรไป
เปนอยางไรเลา ?
ภิกษุ ท. ! ภิกษุในกรณีนี้
ยอมไมรูชัดแจงตามที่เปนจริง
ซึ่งสติ
ปฏฐานสี่.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุเปนผูไมฉลาดในที่ที่ควรไป
เปนอยางนี้แล.
พวก รีด “นมโค” เสียหมด ไมมีสวนเหลือ
ภิกษุ ท. ! ภิกษุเปนผู
รีด “นมโค” เสียหมด ไมมีสวนเหลือ เปน
อยางไรเลา ?
ภิกษุ ท. ! พวกคฤหบดีผูมีศรัทธา
ยอมปวารณาไมมีขีดขั้น
แกภิกษุ
ในพระศาสนานี้
ดวยจีวร บิณฑบาต เสนาสนะ และคิลานปจจัยเภสัชบริกขาร.
ในการที่เขาปวารณาเชนนั้น,
ภิกษุเปนผูไมรูจักประมาณในการรับปจจัยสี่
มี
จีวรเปนตนเหลานั ้น. ภิกษุ ท. ! ภิกษุเปนผู
รีด “นมโค” เสียหมด ไมมี
สวนเหลือ เปนอยางนี้แล.
พวกไมบูชาผูเฒา
ภิกษุ ท. ! ภิกษุเปนผูไมบูชาอยางยิ่งในภิกษุทั้งหลายชั้นที่เปนเถระ
ฯลฯ
ดวยการบูชาชั้นพิเศษ
เปนอยางไรเลา ?
ภิกษุ ท. ! ภิกษุในกรณีนี้
ไมเขาไปตั้งไวซึ่งกายกรรม,
วจีกรรม และ
มโนกรรม อันประกอบดวยเมตตา ในภิกษุทั้งหลาย
ผูเปนเถระ
มีพรรษายุกาล
บวชนาน เปนบิดาสงฆ ทั้งในที่แจงและที่ลับ.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุเปนผู
ไมบูชาอยางยิ่งในภิกษุทั้งหลาย
ชั้นที่เปนเถระ
ฯลฯ ดวยการบูชาชั้นพิเศษ
เปนอยางนี้แล.
. . . . . . . . . . . . . . .
ภิกษุ ท. ! ภิกษุ ผูประกอบดวยองคคุณ
๑๑ ประการเหลานี้แล
ไมควรที่จะถึงความเจริญงอกงามไพบูลย
ในธรรมวินัยนี้เลย.