buddhawaj01.pdf

๒๘๐ ขุมทรัพยจากพระโอษฐ
เมื่อรับสั่งดังนั้นแลว
ภิกษุรูปหนึ่งทูลขึ้นวา
“แมขาพระองคก็เจริญมรณสติอยู
พระเจาขา”.
พ. “เธอเจริญมรณสติอยางไรเลา ? ภิกษุ !”
ภิ. “ขาแตพระองคผูเจริญ
! ในการเจริญมรณสตินี้
ขาพระองคมีความคํานึงอยางนี้วา
‘โอหนอ เราอาจจะมีชีวิตอยูไดเพียงวันหนึ่งคืนหนึ่ง.
เราพึงใสใจถึงคําสอนของ
พระผูมีพระภาคเจาเถิด.
การปฏิบัติตามคําสอน ควรทําใหมากแลวหนอ’ ดังนี้.
ขาพระองคเจริญ
มรณสติอยางนี้แล
พระเจาขา”.
อีกรูปหนึ่งทูลวา
“ถึงขาพระองค ก็เจริญมรณสติอยู
พระเจาขา”.
พ. “เธอเจริญมรณสติอยางไรเลา ? ภิกษุ !”
ภิ. “ ขาแตพระองคผูเจริญ
! ในการเจริญมรณสตินี้
ขาพระองคมีความคํานึงอยางนี้วา
‘โอหนอ เราอาจจะมีชีวิตอยูไดเพียงชั่วเวลากลางวัน.
เราพึงใสใจถึงคําสอนของ
พระผูมีพระภาคเจาเถิด.
การปฏิบัติตามคําสอน ควรทําใหมากแลวหนอ’ ดังนี้.
ขาพระองคเจริญ
มรณสติอยางนี้แล
พระเจาขา”.
อีกรูปหนึ่งทูลวา
“ถึงขาพระองค ก็เจริญมรณสติอยู
พระเจาขา”.
พ. เธอเจริญมรณสติอยางไรเลา ? ภิกษุ !
ภิ. “ขาแตพระองคผูเจริญ
! ในการเจริญมรณสตินี้
ขาพระองคมีความคํานึงอยางนี้วา
‘โอหนอ เราอาจจะมีชีวิตอยูไดเพียงชั่วขณะที่ฉันบิณฑบาตเสร็จมื้อหนึ่ง.
เราพึง
ใสใจถึงคําสอนของพระผูมีพระภาคเจาเถิด.
การปฏิบัติตามคําสอน ควรทําใหมากแลวหนอ’
ดังนี้.
ขาพระองคเจริญมรณสติอยางนี้แล
พระเจาขา”.
อีกรูปหนึ่งทูลวา
“ถึงขาพระองค ก็เจริญมรณสติอยู
พระเจาขา”.
พ. “เธอเจริญมรณสติอยางไรเลา ? ภิกษุ !
ภิ. “ขาแตพระองคผูเจริญ
! ในการเจริญมรณสตินี้
ขาพระองคมีความคํานึงอยางนี้วา
‘โอหนอ เราอาจจะมีชีวิตอยูไดเพียงชั่วขณะที่ฉันอาหารเสร็จเพียง
๔ - ๕ คํา. เรา
พึงใสใจถึงคําสอนของพระผูมีพระภาคเจาเถิด.
การปฏิบัติตามคําสอน ควรทําใหมากแลวหนอ’
ดังนี้
ขาพระองคเจริญมรณสติแมอยางนี้แล
พระเจาขา”.
อีกรูปหนึ่งทูลวา
“ถึงขาพระองค ก็เจริญมรณสติอยู
พระเจาขา”.
พ. “เธอเจริญมรณสติอยางไรเลา ? ภิกษุ !”
ภิ. “ขาแตพระองคผูเจริญ
! ในการเจริญมรณสตินี้
ขาพระองคมีความคํานึงอยางนี้วา