buddhawaj01.pdf

๑๘๒ ขุมทรัพยจากพระโอษฐ
เถระวิปริต ๑
ภิกษุ ท. ! ภิกษุเถระที่ประกอบดวยองคประกอบหาอยางเหลานี้แลว
ยอมเปนผูปฏิบัติเพื่อทํามหาชนใหเสื่อมเสีย
ทํามหาชนใหหมดความสุข ทําไป
เพื่อความฉิบหายแกคนเปนอันมาก
ไมเปนประโยชนเกื้อกูล
เปนไปเพื่อความ
ทุกข ทั้งแกเทวดาและมนุษยทั้งหลาย.
หาอยางอะไรกันเลา ? หาอยางคือ :-
(๑) ภิกษุเปนเถระ บวชมานาน มีพรรษายุกาลมาก.
(๒) เปนที่รูจักกันมาก
มีเกียรติยศ มีบริวาร ทั้งคฤหัสถและบรรพชิต.
(๓) เปนผูร่ํารวยลาภดวยจีวร
บิณฑบาต เสนาสนะ และคิลาน--
ปจจัยเภสัชบริกขาร.
(๔) เปนพหูสูต ทรงจําธรรมที่ฟงแลว
สั่งสมธรรมที่ฟงแลวมาก
ฯลฯ.
(๕) (แต) เปนมิจฉาทิฏฐิ มีทัศนะวิปริต.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุนี้
ทําคนเปนอันมากใหเลิกละจากพระสัทธรรม, ให
ตั้งอยูในอสัทธรรม.
ประชาชนทั้งหลาย
ยอมถือเอาแบบอยางของภิกษุนั้นไป
เพราะคิดวา เธอเปนภิกษุเถระ บวชมานาน มีพรรษายุกาลมากบาง, เพราะ
คิดวา เธอเปนภิกษุเถระ ที่มหาชนเชื่อถือรูจักกันมาก
มีเกียรติยศ มีบริวาร
มาก ทั้งคฤหัสถและบรรพชิตบาง,
เพราะคิดวา เธอเปนภิกษุเถระ ที่ร่ํารวย
ลาภดวยจีวร บิณฑบาต เสนาสนะ และคิลานปจจัยเภสัชบริกขารบาง,
เพราะคิดวา เธอเปนภิกษุเถระ ที่เปนพหูสูต
ทรงจําธรรมที่ฟงแลว
๑. บาลี พระพุทธภาษิต ปฺจก. อํ. ๒๒/๑๒๙/๘๘, ตรัสแกภิกษุทั้งหลาย.