buddhawaj01.pdf

๒๕๐ ขุมทรัพยจากพระโอษฐ
“อานนท ! การไมพูดดวย”.
“ขาแตพระองคผูเจริญ
! เมื่อตองพูดดวย
จะพึงปฏิบัติอยางไรเลา ?”
“อานนท ! ถาตองพูดดวย พึงมีสติแล”.
ผูทําตามคําสั่งแทจริง๑
ภิกษุ ท. ! ถาหากพวกโจรผูทําโจรกรรม
พึงเลื่อยอวัยวะใหญนอย
ทั้งหลาย
ดวยเลื่อยมีที่สําหรับจับทั้งสองขางไซร
แมในการที่ถูกทําเชนนั้น
ภิกษุใด มีใจประทุษรายตอโจรนั้น
ภิกษุนั้นชื่อวา
มิไดทําตามคําสั่ง
สอนของเรา เพราะเหตุนั้น.
ภิกษุ ท. ! แมในเรื่องนั้น
พวกเธอทั้งหลายพึงตั้งใจสําเหนียกไววา
“จิตของเรา ตองไมผิดปรกติดวย, เราจักไมเปลงออกซึ่งวาจาอันเปน
บาปดวย, เราจักเปนผูอยูอยางผูที่มีความเอ็นดู
คิดจะทําประโยชน
เกื้อกูลมีจิตเมตตา
หาโทษจิตแทรกมิไดดวย, เราจักอยูดวยใจอัน
ประกอบดวยเมตตา แผไปยังบุคคลนั้นดวย,
และจักอยูดวยใจ
อัน
ประกอบดวยเมตตาอันไพบูลยใหญหลวงหาประมาณมิได ไมมีเวร
ปราศจากพยาบาท แผไปยังสัตวโลกทั้งปวง
โดยมีบุคคลนั้นปนอารมณ
ดวย.” ดังนี้.
ภิกษุ ท. ! พวกเธอทั้งหลาย
พึงตั้งใจสําเหนียกไว
อยางนี้แล.
๑. บาลี พระพุทธภาษิต กกจูปมสูตร มู.ม. ๑๒/๒๖๐/๒๗๒, ตรัสแกภิกษุทั้งหลาย.