buddhawaj01.pdf

๖๖ ขุมทรัพยจากพระโอษฐ
ความฉิบหายของผูหลงสักการะ๑
ภิกษุ ท. ! ลาภสักการะและเสียงเยินยอ เปนอันตรายที่ทารุณแสบเผ็ด
หยาบคาย ตอการบรรลุพระนิพพาน อันเปนธรรมเกษมจากโยคะ ไมมีธรรม
อื่นยิ่งกวา.
ภิกษุ ท. ! พระเทวทัตถูกลาภสักการะและเสียงเยินยอครอบงําเอาแลว
มีจิตติดแนนอยูในสิ่งนั้น
ๆ, จึงทําลายสงฆ.
ภิกษุ ท. ! เมื่อพระเทวทัตถูกลาภสักการะและเสียงเยินยอครอบงําเอา
แลว มีจิตติดแนนอยูในสิ่งนั้น
ๆ, รากเหงาแหงธรรมอันเปนกุศลของเธอจึง
ถึงความขาดสูญ.
ภิกษุ ท. ! เมื่อพระเทวทัตถูกลาภสักการะและเสียงเยินยอครอบงําเอา
แลว มีจิตติดแนนอยูในสิ่งนั้น
ๆ, ธรรมอันเปนตัวกุศลของเธอ จึงถึงความ
ขาดสูญ.
ภิกษุ ท. ! เมื่อพระเทวทัตถูกลาภสักการะและเสียงเยินยอครอบงําเอา
แลว มีจิตติดแนนอยูในสิ่งนั้น
ๆ, ธรรมอันขาวสะอาดของเธอ จึงถึงความขาด
สูญ.
ภิกษุ ท. ! ลาภสักการะและเสียงเยินยอ เปนอันตรายที่ทารุณแสบเผ็ด
หยาบคาย ตอการบรรลุพระนิพพาน อันเปนธรรมเกษมจากโยคะ ไมมีธรรม
อื่นยิ่งกวา
ดวยอาการอยางนี้.
เพราะฉะนั้น
ในเรื่องนี้
พวกเธอทั้งหลายพึง
สําเหนียกใจไวดังนี้วา
“เราทั้งหลาย
จักไมเยื่อใยในลาภสักการะและเสียงเยินยอ
ที่เกิดขึ้น.
อนึ่ง
ลาภสักการะและเสียงเยินยอที่เกิดขึ้นแลว
ตองไมมาหอหุมอยู
ที่จิตของเรา”.
ภิกษุ ท. ! พวกเธอทั้งหลาย
พึงสําเหนียกใจไวอยางนี้
แล.
๑. บาลี พระพุทธภาษิต นิทาน. สํ. ๑๖/๒๘๒/๕๘๒-๕๘๕.