buddhawaj01.pdf

๒๗๒ ขุมทรัพยจากพระโอษฐ
ภิกษุ ยอมรูชัดตามที่เปนจริงวา
ทุกขเปนเชนนี้
ๆ, เหตุใหเกิด
ทุกขเปนเชนนี้
ๆ, ความดับไมเหลือแหงทุกขเปนเชนนี้
ๆ, และขอปฏิบัติใหถึง
ความดับไมเหลือแหงทุกขเปนเชนนี้
ๆ ณ สถานที่ใด
สถานที่นี้ก็เปนที่ควร
ระลึกตลอดชีวิตของภิกษุนั้นเปนแหงที่สอง.
ภิกษุ กระทําใหแจงเจโตวิมุตติปญญาวิมุตติ อันหาอาสวะมิได
เพราะความสิ้นไปแหงอาสวะทั้งหลาย
ดวยปญญาอันยิ่งเอง
ในทิฏฐธรรม
เขาถึงแลว แลอยู
ณ สถานที่ใด
สถานที่นี้ก็เปนที่ควรระลึกตลอดชีวิตของภิกษุ
นั้นเปนแหงที่สาม.
ภิกษุ ท. ! สถานที่สามแหงเหลานี้
เปนที่ควรระลึกตลอดชีวิตของ
ภิกษุแล.
ผูสอบทานตัวเอง๑
ภิกษุ ท. ! ขอสอบทานสิบอยางเหลานี้
เปนสิ่งที่นักบวชควรพิจารณา
เนือง ๆ. สิบอยางอะไรบางเลา ? สิบอยางคือ :-
(๑) นักบวชควรพิจารณาเนือง ๆ วา “บัดนี้
เรามีเพศตางจากคฤหัสถ
แลว, (อาการกิริยาใด ๆ ของสมณะ เราตองทําอาการกิริยานั้น
ๆ)”.
(๒) นักบวชควรพิจารณาเนือง ๆ วา “ความเลี้ยงชีวิตของเราเนื่องดวย
ผูอื่น,
(เราควรทําตัวใหเขาเลี้ยงงาย)”.
(๓) นักบวชควรพิจารณาเนือง ๆ วา “อาการกายวาจาอยางอื่น
ที่เรา
จะตองทําใหดีขึ้นไปกวานี้
ยังมีอยูอีก,
(ไมใชเพียงเทานี้)”.
๑. บาลี พระพุทธภาษิต ทสก. อํ. ๒๔/๙๑/๔๘.