buddhawaj01.pdf

๗๒ ขุมทรัพยจากพระโอษฐ
หลักเปนประธาน. มารผูใจบาป
จึงหาชองทางทําลายลางมิได หา
โอกาสที่จะทําตามอําเภอใจแกภิกษุทั้งหลายเหลานั้นมิได
.
ภิกษุ ท. ! ในกาลยืดยาวฝายอนาคต จักมีภิกษุทั้งหลาย
ที่ทําตนเปน
สุขุมาลชาติ จนมีฝามือและฝาเทาออนนิ่ม.
ภิกษุเหลานั้น
จักสําเร็จการนอน
บนที่นอนอันออนนุม
มีหมอนใหญ ๆ หนุน นอนจนกระทั่งพระอาทิตยขึ้น.
คราวนั้นเอง
มารผู ใจบาป ก็จักไดชองทางทําลายลาง จักไดโอกาสที่จะทํา
ตามอําเภอใจ แกภิกษุทั้งหลายเหลานั้น.
ภิกษุ ท. ! เพราะฉะนั้น
ในเรื่องนี้
พวกเธอทั้งหลาย
พึงสําเหนียก
ใจไววา “เราทั้งหลาย
จักใชทอนไมเปนหมอนหนุน เปนอยูอยางไม
ประมาท มีความเพียรเผากิเลส ในชั้นความเพียรที่เปนหลักเปนประธาน”
ดังนี้.
ภิกษุ ท. ! พวกเธอทั้งหลาย
พึงสําเหนียกใจไวอยางนี้แล.
ผู
เห็นแกนอน ๑
ภิกษุ ท. ! พวกเธอทั้งหลาย
จะเขาใจเรื่องนี้กันอยางไร
? พวก
เธอเคยไดเห็นไดฟงมาบางหรือ วา พระราชา ผูเปนกษัตริยไดรับมุรธาภิเษก
แลว ทรงประกอบความสุขในการประทม หาความสุขในการเอนพระวรกาย
หาความสุขในการประทมหลับ ตามแตพระประสงคอยูเนืองนิจ
ยังคงทรง
๑. บาลี พระพุทธภาษิต ฉกฺก. อํ. ๒๒/๓๓๓/๒๘๘, ตรัสแกภิกษุทั้งหลาย
โดยปรารภเหตุ
ที่มีพระบวชใหมนอนสายจนกระทั่งพระอาทิตยขึ้น
ที่อุปฏฐานศาลา
ณ เชตวัน.