buddhawaj01.pdf

หมวดที่
๑๒ วาดวยการเปนอยูชอบ
๒๖๓
(๓) เปนผูไมตองการทําตัวใหเดน.
(๔) เปนผูรูจักกาล.
(๕) เปนผูรูจักประมาณ.
(๖) เปนคนใจสะอาด.
(๗) ไมเปนคนพูดมาก.
(๘) ไมเปนคนมักดาวารายเพื่อนผูประพฤติพรหมจรรยดวยกัน.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุ เมื่อประกอบดวยธรรมแปดอยางเหลานี้แลว
ยอมเปน
ผูที่นารัก
นาพอใจ นาเคารพ นาสรรเสริญ ของเพื่อนผูประพฤติพรหมจรรย
ดวยกันแล.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุที่ดี
:
ภิกษุที่ดี
๑
(๑) พึงทําตนใหอยูเหนือ๒
ลาภ ที่เกิดขึ้น
(๒) พึงทําตนใหอยูเหนือ
ความเสื่อมลาภ
ที่เกิดขึ้น
(๓) พึงทําตนใหอยูเหนือ
ยศ ที่เกิดขึ้น
(๔) พึงทําตนใหอยูเหนือ
ความเสื่อมยศ
ที่เกิดขึ้น
(๕) พึงทําตนใหอยูเหนือ
สักการะ ที่เกิดขึ้น
(๖) พึงทําตนใหอยูเหนือ
ความเสื่อมสักการะ
ที่เกิดขึ้น
(๗) พึงทําตนใหอยูเหนือ
ความปรารถนาที่เลวทราม
ที่เกิดขึ้น
(๘) พึงทําตนใหอยูเหนือ
ความไดเพื่อนไมดี
ที่เกิดขึ้น
๑. บาลี พระพุทธภาษิต อฏฐก. อํ. ๒๓/๑๖๓/๙๗.
๒. คําวา “อยูเหนือ”
ในที่นี้
หมายถึงการไมยอมใหสิ่งนั้น
ๆ ครอบงําจิต จนกิเลสหรือความทุกขเกิดขึ้น.