17PTAKI LAK I MOKRADEL POLSKI.pdf

Fundacja IUCN Poland
5.6.3. Wstêpna ocena wartoœci ornitologicznej terenu badañ
Przeœledzenie zmian w awifaunie tego terenu jest niemo¿liwe ze wzglêdu na brak
danych z przesz³oœci. Wiadomo jedynie, ¿e od kilku lat gniazduj¹ tutaj kuliki wielkie
(Numenis arquata).
Najwiêksz¹ wartoœci¹ tego terenu jest wystêpowanie kulika wielkiego (Numenius
arquata), który jest wpisany do “Polskiej czerwonej ksiêgi zwierz¹t” [G³owaciñski
1992]. Na Œl¹sku gatunek ten wystêpuje zaledwie na czterech stanowiskach i z wyj¹tkiem
³¹k pod Przygodzicami, gnie¿d¿¹ siê na nich tylko pojedyncze pary. Zas³uguje
na uwagê tak¿e liczebnoœæ rycyka (Limosa limosa), którego oko³o 10% œl¹skiej populacji
wystêpuje na tych ³¹kach. Warte odnotowania jest tak¿e wystêpowanie 7 gatunków
ptaków zagro¿onych lub potencjalnie zagro¿onych wyginiêciem na Œl¹sku. S¹
to: derkacz (Crex crex), kszyk (Gallinago gallinago), rycyk (Limosa limosa), krwawodziób
(Tringa totanus), œwierszczak (Locustella naevia), g¹siorek (Lanius collurio) i srokosz
(L. excubitor).
£¹ki pod Przygodzicami stanowi¹ przed³u¿enie po³o¿onego bardziej na zachód
kompleksu £¹k Odolanowskich, znanych jako najwa¿niejsze œl¹skie stanowisko rycyka
(ok. 40 par), krwawodzioba (10-15 par) i derkacza (12 odzywaj¹cych siê samców)
[Adamski i in. 1994]. £¹cznie teren ten ma wiêc unikatow¹ wartoœæ pod wzglêdem
ornitologicznym w tej czêœci kraju.
£¹ki ko³o Przygodzic nale¿¹ do wielu prywatnych w³aœcicieli, co mo¿e znacznie
utrudniaæ dzia³ania ochroniarskie. Teren ten jest zmeliorowany i miejscami mocno
przesuszony, ale istniej¹ca sieæ kana³ów melioracyjnych po zaopatrzeniu w zastawki
umo¿liwia³aby zatrzymanie wiêkszej iloœci wody na ³¹kach. Aktywna ochrona tego
terenu wydaje siê jednak niemo¿liwa bez wykupienia i objêcia ochron¹ przynajmniej
czêœci terenu.
5.6.4. Zagro¿enie i ochrona wartoœci ornitologicznej terenu badañ
G³ównym zagro¿eniem awifauny tego terenu jest przekszta³cenie ³¹k w pola uprawne.
Obecnie grunty rolne obejmuj¹ przede wszystkim wy¿ej po³o¿one miejsca,
jednak lokalnie i na pozosta³ych partiach terenu spotyka siê fragmenty pól uprawnych.
Ochrona tego terenu powinna polegaæ przede wszystkim na zapobieganiu
zamiany ³¹k na pola orne oraz dalszemu odwadnianiu fragmentów podmok³ych.
5.7. Pola Irygacyjne Wroc³aw-Œwiniary
5.7.1. Charakterystyka terenu badañ
Pola Irygacyjne Wroc³aw-Œwiniary po³o¿one s¹ w Pradolinie Wroc³awskiej, na
prawym brzegu Odry. W ca³oœci le¿¹ w pó³nocno-zachodniej czêœci Wroc³awia,
w granicach administracyjnych miasta (rys. 5.7). Ich powierzchnia wynosi 1050 ha.
Od strony wschodniej ogranicza je linia kolejowa, a od zachodniej podmiejskie
osiedle Rêdzin oraz Las Rêdziñski i Osobowicki.
W zwi¹zku z podstawow¹ funkcj¹ pól irygacyjnych, tzn. oczyszczaniem œcieków
komunalnych, wiêksz¹ czêœæ powierzchni (88%) zajmuj¹ okresowo zalewane pol-
126