17PTAKI LAK I MOKRADEL POLSKI.pdf

Fundacja IUCN Poland
(Phalacrocorax carbo) oraz lêgowej populacji gêgawy (Anser anser) na Pomorzu Zachodnim
[Kalisiñski, Czeraszkiewicz i in. w przyg.].
Niniejsze opracowanie jest kontynuacj¹ zapocz¹tkowanych w 1994 roku studiów
nad znaczeniem ³¹k i obszarów podmok³ych dla ornitofauny w Polsce. W badaniach
prowadzonych w 1995 r. po³o¿ono zwiêkszony nacisk na dalsze rozpoznanie
istniej¹cych i potencjalnych zagro¿eñ ptactwa wodno-b³otnego ze strony rolnictwa.
Do badañ wybrano siedem powierzchni po³o¿onych w ró¿nych miejscach województwa
szczeciñskiego.
Badania na powierzchniach wykonano w nastêpuj¹cych terminach:
Struskie Bagna – Kostrzyneckie Rozlewisko – 26 II, 29 III, 22 IV, 29 IV, 5-7 V,
19-25 V, 30 V, 30 VI, 9 VII, 12 VII, 19 VII, 31 VII i 31 VIII;
£¹ki Doliny Rzeki P³oni – 15 V i 26 VI;
£¹ki nad Jeziorem Miedwie – 7 V i 3 VII;
£¹ki nad Jeziorem D¹bie – 8 V i 6 VII;
£¹ki Skoszewskie nad Zalewem Szczeciñskim – 12 V i 25 VI;
£¹ki na Wyspie Karsibór w Delcie Œwiny – 26 IV, 3 V, 10 V, 16 V, 24 V i 19 VI.
O wyborze wymienionych powierzchni badawczych zadecydowa³y ich nieprzeciêtne
walory przyrodnicze i wystêpuj¹ca tam ornitofauna. Wszystkie wspomniane
powierzchnie ³¹k zosta³y uwzglêdnione w Ekologicznym Systemie Obszarów Chronionych
(ESOCh) woj. szczeciñskiego [Lewandowski i in. 1989], a tak¿e wymienione
(z wyj¹tkiem ³¹k doliny rzeki P³oni) w publikacji “Ostoje ptaków w Polsce”
[Gromadzki i in. 1994].
Badania Kostrzyneckiego Rozlewiska zrealizowano we wspó³pracy z pracownikami
Cedyñskiego Parku Krajobrazowego.
2.2. Struskie Bagna
2.2.1. Charakterystyka terenu badañ
Powierzchnia II rzêdu. Badaniami objêto obszar 650 ha ³¹k Struskich Bagien
nale¿¹cych do gminy Police, po³o¿onych miêdzy Trzebie¿¹ a Jasienic¹ w makroregionie
Pobrze¿a Szczeciñskiego i mezoregionie Doliny Dolnej Odry (rys. 1.1). Klimat
tego obszaru cechuj¹ ³agodne zimy i stosunkowo ch³odne lata. Œredni opad roczny
waha siê w granicach 450-600 mm [Kondracki 1988]. Naturaln¹ granicê terenu badañ
stanowi³y: na pó³nocy – silnie przekszta³cone przez gospodarkê roln¹ ³¹ki i pastwiska,
na wschodzie – Roztoka Odrzañska, po³udniu – rzeka Gunica oraz na zachodzie –
ma³e kompleksy leœne, pola uprawne i zaroœla wierzbowe o du¿ym zwarciu.
Badane ³¹ki zalicza siê do grupy ³¹k zmiennowilgotnych z klasy Molinio–Arrhenatheretea.
Ze wzglêdu na du¿¹ mozaikowatoœæ nie jest mo¿liwa dok³adna identyfikacja
fitosocjologiczna (rys. 2.1). Cech¹ wyró¿niaj¹c¹ te ³¹ki s¹ stosunkowo ma³e
wahania poziomu wody gruntowej – maks. 0,5 m. Ten stan rzeczy spowodowany jest
bardzo bogat¹ sieci¹ kana³ów i sprawnie funkcjonuj¹cym systemem pomp. Krzewy
– g³ównie wierzby (Salix) i bzy czarne (Sambucus nigra) pokrywa³y 2-3% badanych
³¹k, natomiast drzewa, g³ównie olchy (Alnus glutinosa), wierzby (Salix) i brzozy
(Betula) wystêpowa³y pojedynczo, tworz¹c ma³e zadrzewienia jedynie w pobli¿u
zbiorników wodnych.
22