17PTAKI LAK I MOKRADEL POLSKI.pdf

Podlasie
utwardzanie dróg gruntowych ¿u¿lem i gruzem budowlanym;
zaorywanie fragmentów powierzchni w niektórych latach;
siln¹ presjê wêdkarsk¹, obserwowan¹ g³ównie w okresie od maja do sierpnia;
nadmiern¹ penetracjê terenu przez turystów-ornitologów.
Zajki. Powierzchnia po³o¿ona jest w po³udniowo-wschodniej czêœci Kotliny Biebrzañskiej,
pomiêdzy miejscowoœciami Laskowiec i Zajki, na pó³noc od Narwi.
Obejmuje obszar 630 ha. Pó³nocna czêœæ powierzchni (na pó³noc od drogi Laskowiec
– Zajki) to rozleg³e zatorfione obni¿enie, poroœniête turzycowiskami, które na sporej
czêœci przekszta³cono w ³¹ki koœne. Czêœæ po³udniowa zbudowana jest natomiast
g³ównie z piasków rzecznych, na których dominuj¹cym siedliskiem s¹ murawy napiaskowe.
W tej czêœci znajduje siê kilka rozleg³ych starorzeczy.
Wiosn¹ pó³nocna czêœæ powierzchni jest silnie podtopiona.
Do g³ównych zagro¿eñ wartoœci przyrodniczej tego terenu nale¿y zaliczyæ: zarastanie
obszarów krzewami wierzb na skutek zaniechania koszenia i wypasu otwartych
obszarów (szczególnie w czêœci pó³nocnej i zachodniej), wypalanie ³¹k w okresie
wczesnowiosennym, nielegaln¹ eksploatacjê piasku na terenach nadrzecznych,
zalesianie niektórych wyniesieñ mineralnych sosn¹, siln¹ penetracjê terenu przez
turystów-ornitologów.
Pisa. Omawiany teren le¿y we wschodniej czêœci Równiny Kurpiowskiej, w dolinie
rzeki Pisy, pomiêdzy miejscowoœciami Turoœl, Ptaki i Cieciory. Administracyjnie
nale¿y do gminy Turoœl w województwie ³om¿yñskim. Pó³nocna czêœæ powierzchni,
do ujœcia kana³u Turoœl, to rozleg³e torfowisko niskie w powa¿nym stopniu osuszone
i zamienione na ³¹ki koœne. Czêœæ wschodnia i po³udniowa jest bardziej urozmaicona.
Zachowa³o siê tu sporo, raczej p³ytkich starorzeczy, których brzegi poroœniête s¹
szuwarem trzcinowym. W pobli¿u starorzeczy i w miejscach ni¿ej po³o¿onych
rozwinê³y siê p³aty torfowisk. Wyniesienia terenowe, zbudowane g³ównie z piasków
poroœniête s¹ wrzosowiskami i/lub roœlinnoœci¹ kserotermiczn¹. Czêœæ wschodnia
miejscami jest doœæ silnie zakrzewiona – zakrzewienia tworz¹ ró¿ne gatunki wierzb
(Salix). W czêœci po³udniowej zachowa³o siê kilka kêp drzew, budowanych g³ównie
przez olsze (Alnus) i dêby (Quercus).
Pisa na ca³ym odcinku objêtym powierzchni¹ badawcz¹ p³ynie w naturalnym
korycie, silnie meandruj¹c. Jej brzegi na znacznej d³ugoœci porastaj¹ krzaczaste
wierzby.
Do g³ównych zagro¿eñ walorów przyrodniczych tego terenu nale¿¹:
intensyfikacja gospodarki ³¹kowej w wyniku objêcia tego terenu finansowanym
przez PHARE programem rozwoju mleczarstwa na Kurpiach;
przekszta³canie u¿ytków zielonych na grunty orne, szczególnie w brze¿nych
czêœciach doliny Pisy;
masowe wycinanie starych drzew;
zalesianie sosn¹ mineralnych wyniesieñ terenu;
nadmierny ruch ³odzi motorowych na Pisie, bêd¹cej fragmentem szlaku wodnego
³¹cz¹cego Wis³ê przez Narew z Pojezierzem Mazurskim.
Szkwa. Powierzchnia po³o¿ona jest w pó³nocno-wschodniej czêœci Równiny
Kurpiowskiej. Obejmuje dolinê rzeki Szkwy, po obu jej brzegach, pomiêdzy miejscowoœciami
Dudy Puszczañskie na pó³nocy i Ciêck na po³udniu. Powierzchnia liczy
181