17PTAKI LAK I MOKRADEL POLSKI.pdf

Mazowsze
Tabela 8.14.
Porównanie tendencji populacyjnych wybranych gatunków ptaków na powierzchniach badawczych
w dolinach rzek Niziny Mazowieckiej
Comparison of populations quantitative trends of selected bird species in the Niziny Mazowieckiej rivers valleys
Tendencja populacyjna w latach
Liczba par lêgowych w latach
Gatunek
Bandysie
lata 1991-1995
Kierzek
lata 1991-1995
Prostyñ
lata 1984-1995
Kosówka
lata 1984-1995
Ca³owanie
lata 1982-1995
Krzeœlin
lata 1984-1995
1982-1991 1995
Tendencje
do zmiany
liczebnoœci
Botaurus stellaris ↑ ↑ ↑ 0 0 0 0 3 +
Circus pygargus → → → 0 ↑ ↑ 9 15 +(67%)
C. aeruginosus 0 ↑ → 0 ↑ ↑ 6 9,5 +(58%)
Numenius arquata ↓ → 0 ↑ ↑ ↓ 16 26 +(62%)
Vanellus vanellus ↑ ↑ ↓ ↓ ↑ ↓ 289 284 -(2%)
Limosa limosa ↑ ↓ → ↓ ↑ ↑ 159 171 +(8%)
Tringa totanus ↑ ↑ → 0 ↑ 0 28 66 +(136%)
Gallinago gallinago ↑ → → ↓ ↑ ↓ 75 87 +(16%)
Carpodacus erythrinus ↑ → ↑ ↑ ↑ → 53 83 +(57%)
↑ - wzrost liczebnoœci (increase in number);
↓ - spadek liczebnoœci (decrease in number);
→ - brak wyraŸnej tendencji (no tendencies);
0 - brak gatunku w obu okresach badañ (lack of bird species for the research periods).
W grupie 6 gatunków, liczebnoœæ których wskazuje na sumaryczn¹ tendencjê
wzrostow¹, a¿ 5 gatunków – b¹k (Botaurus stellaris), b³otniak ³¹kowy (Circus
pygargus), b³otniak stawowy (C. aeruginosus), kulik wielki (Numenius arquata) i dziwonia
(Carpodacus erythrinus) wykazuje wyraŸn¹ tendencjê do zwiêkszania liczebnoœci
równie¿ w innych œrodowiskach tego regionu, np. b¹k, b³otniak stawowy i dziwonia
– na stawach rybnych i w dolinach mineralnych [Dombrowski 1994, Dombrowski
i in. 1994a, Dombrowski i in. 1994b, Regionalna Kartoteka Faunistyczna Mazowieckiego
Towarzystwa Ochrony Fauny]. Natomiast zwiêkszenie liczebnoœci
krwawodzioba (Tringa totanus) wykazane na wszystkich powierzchniach analizowanych
³¹cznie, to wynik a¿ 10-krotnego zwiêkszenia liczebnoœci na powierzchniach
Bandysie, tylko 2-krotnego – na powierzchni Kierzek oraz 6-krotnego na powierzchni
Ca³owanie. Tendencjê do zmniejszania liczebnoœci tego gatunku wykazano w Polsce
[Tomia³ojæ 1990] i w wiêkszoœci krajów europejskich [Tucker i Heath 1994]. Znamienne,
¿e dla najwiêkszej europejskiej populacji bia³oruskiej nie odnotowano wyraŸnych
tendencji populacyjnych [Tucker i Heath 1994]. Mo¿emy przypuszczaæ, ¿e wyraŸne
zwiêkszenie liczebnoœci populacji krwawodzioba na 3 wymienionych powierzchniach
badawczych by³o efektem wyj¹tkowo korzystnych mokrych sezonów w latach
1994-1995, odznaczaj¹cych siê dogodnymi warunkami ¿erowiskowymi i gniazdowymi
w porównaniu ze znacznie gorszymi, suchymi latami przed rokiem 1994.
Kolejn¹ grupê ptaków stanowi¹ te gatunki, dla których ³¹czna analiza wyników
z wszystkich powierzchni badawczych nie wykaza³a wyraŸnych tendencji do zmiany
liczebnoœci. S¹ to nastêpuj¹ce gatunki: czajka (Vanellus vanellus), rycyk (Limosa limosa)
223