صحنه معاصر - ویژه‌ نامه هنر و سرمایه

صحنه معاصر گروه تئاتر ا گزیت ویژه نامه هبرنبرر و سرمایه
آیا این هبرنبرر ‏بىببىی معناست؟
این که به تفکر،‏ به جدال برای فهم و درک اشکال هبرنبرری جدید وادار شو ‏بمیبمم یک ‏بجببجحث است.‏
این که هبرنبرری فاقد هرگونه ‏مجممجحتوا وابمنبممود می کند که آبسبنتبنن ‏مجممجحتوابىیبىی اسرارآمبریبرز و به قدری عمیق است
که ما آن را ‏«بمنبممی فهمیم»‏ ‏بجببجحث دیگری است.‏ هگل در جابىیبىی اشاره می کند:‏ ‏همھهممبنیبنن که گسبرتبرره ای
هست که خالىللىی است،‏ عمقی هم هست که آن هم خالىللىی است.‏ و اغلب،‏ در برخی آثار هبرنبرری
مشخص ‏بمنبممی توانیم هیچ ببینیم،‏ چرا که اساساً‏ چبریبرزی برای دیدن وجود ندارد.‏
اخبریبرراً‏ برنامه ای در کانال (١١/٢٠٠٣/١۴) ۴۵ با برخی توجیهات تا کید کرد که یکی از
معیارهای برنده شدن جایزه ی ترنر فهمیده نشدن است.‏ فلسفه اش این است:‏ هر چه کمبرتبرر فهمیده
شوم،‏ هبرنبررم ‏بهببههبرتبرر است.‏ اما هبرنبرر نوعی ارتباط میان مردم است.‏ هبرنبرری که فهمیده نشود هبرنبرری است
که ‏بمنبممی تواند ارتباط برقرار کند.‏ این فلسفه که هبرنبرر باید غبریبررقابل درک باشد ‏‐که باید ‏بىببىی معنا
باشد‐‏ بلافاصله ما را به نقطه ی آغاز سلبرببرریبىتبىی ‏بىببىی استعداد می برد که می خواهد ‏بىببىی هیچ دلیل
خاصی ستایش شود،‏ فقط برای اینکه هست.‏
این یادآور سخبرنبررابىنبىی ای است که با اظهارنظر پرشور یکی از حضار به پایان رسید:«سخبرنبررابىنبىی
فوق العاده عمیقی بود،‏ من یک کلمه هم نفهمیدم!»‏ اما قرار است مردم به سخبرنبررابىنبىی بروند تا
بینشی درباره ی مسائلی به آبهنبهها ارائه شود که پیش تر مبهم بودند.‏ نطقی که چبریبرزی را روشن نکند
و در پایان ما را گیج تر از آغاز بگذارد،‏ نطق بدی است.‏ سخبرنبرران بد ‏بمنبممی داند موضوعش را
چگونه به ‏مجممجخاطبان توضیح دهد.‏ این معمولاً‏ یعبىنبىی خودش هم نفهمیده و صرفاً‏ تلاش می کند
نادابىنبىی و ‏بىببىی کفایبىتبىی خود را در پس ابری از دود حرافىففىی پنهان کند.‏
این هبرنبرر قرار است آبسبنتبنن ‏بمتبممام انواع معابىنبىی عمیق باشد که ما قادر به ادرا ک آن نیستیم.‏ ا گر
انصاف را رعایت کنیم،‏ اثر پری قابل درک تر از اغلب آثار است.‏ شاید،‏ برای تنوع،‏ پری جایزه را
برد چون ‏«معنا»ی او به قدر کفایت نزدیک به سطح بود تا برای ذهن های فابىنبىی قابل درک باشد.‏
او به خاطر ‏«درگبریبرری سازش ناپذیر با دغدغه های شخصی و اجتماعی»اش مورد تقدیر قرار
گرفت.‏ این عمدتاً‏ شامل دغدغه ی او درباره ی پدیده ی آزار کودکان می شود،‏ چبریبرزی که ظاهراً‏
در جامعه ی ما به ابعاد ‏همھهممه گبریبرر رسیده است،‏ دست کم ا گر ‏بجببجخواهیم مطبوعات اغراق آمبریبرز را باور
کنیم.‏ موضوعات اصلی،‏ آزار و قتل کودکان،‏ و نگاهی به کودکی سخت خود پری است.‏
آیا این هبرنبرر اصلاً‏ هیچ به ما ‏بمنبممی گوید؟ این منصفانه نیست.‏ ‏همھهممه ی هبرنبررها ‏بىببىی شک چبریبرزی درباره ی
اجتماعی که در آن زندگی می کنیم،‏ اخلاقیات و روانشناسی اش به ما می گویند.‏ این درست
!100