صحنه معاصر - ویژه نامه هنر و سرمایه
صحنه معاصر ویژه نامه هنر و سرمایه الن وودز، مرداخای پیرگوت، جک الیور، روپرت اوشی ترجمه گروه تئاتر اگزیت - شیرین میرزانژاد بهار نود و هفت
صحنه معاصر
ویژه نامه هنر و سرمایه
الن وودز، مرداخای پیرگوت، جک الیور، روپرت اوشی
ترجمه گروه تئاتر اگزیت - شیرین میرزانژاد
بهار نود و هفت
- No tags were found...
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>صحنه</strong> <strong>معاصر</strong> گر<strong>و</strong>ه تئاتر ا گزیت <strong>و</strong>یژه <strong>نامه</strong> هبرنبرر <strong>و</strong> <strong>سرمایه</strong><br />
در دهه های آغازین قرن ن<strong>و</strong>زدهم ‐تا شکست انقلاب ١٨۴٨‐ بسیاری از شعرا <strong>و</strong> ن<strong>و</strong>یسندگان<br />
مشه<strong>و</strong>ر فرانسه غرائز انقلابىببىی داشتند. دلا کر<strong>و</strong>ا٦٢ ، گ<strong>و</strong>تیه٦٣ ، د<strong>و</strong>میه٦٤ ، ب<strong>و</strong>دلر٦٥ ، همھهممگی با انقلاب<br />
١٨۴٨ همھهممدل ب<strong>و</strong>دند <strong>و</strong> در آن شرکت داشتند. ضمناً، حال که درباره ی این م<strong>و</strong>ض<strong>و</strong>ع صحبت<br />
می کنیم، بگذارید مطلبىببىی غبریبررمنتظره بگ<strong>و</strong> بمیبمم. یکی از کسابىنبىی که فعالانه در انقلاب آلمللممان شرکت<br />
داشت، آهنگساز ج<strong>و</strong>ابىنبىی به نام ربجیبجچارد <strong>و</strong>ا گبرنبرر ب<strong>و</strong>د. ا<strong>و</strong> در آن زمان د<strong>و</strong>ست نزدیک با ک<strong>و</strong>نبنیبنن<br />
آنارشیست ب<strong>و</strong>د <strong>و</strong> مقاله ای بسیار خ<strong>و</strong>ب <strong>و</strong> ط<strong>و</strong>لابىنبىی ن<strong>و</strong>شته ب<strong>و</strong>د با عن<strong>و</strong>ان «س<strong>و</strong>سیالبریبرزم <strong>و</strong> هبرنبرر» که<br />
ت<strong>و</strong>ضیح می دهد هبرنبرر <strong>و</strong> م<strong>و</strong>سیقی <strong>و</strong>اقعی با <strong>سرمایه</strong> داری سازش ناپذیرند.<br />
بله، اغلب هبرنبررمندان خلاق طرف طبقه ی کارگر ب<strong>و</strong>دند، طرف انقلاب ١٨۴٨. اما خرده ب<strong>و</strong>رژ<strong>و</strong>ازی<br />
طبقه ای بسیار ناپایدار است. خص<strong>و</strong>صاً ر<strong>و</strong>شنفکران ناپایدارند. هنگامی که انقلاب شکست خ<strong>و</strong>رد،<br />
آبهنبهها افسرده شدند، به سرعت بمتبممام ابمیبممان شان به طبقه ی کارگر را از دست دادند <strong>و</strong> به در<strong>و</strong>ن خ<strong>و</strong>د<br />
فر<strong>و</strong> رفتند. این منشاء تاربجیبجخی به اصطلاح تئ<strong>و</strong>ری «هبرنبرر برای هبرنبرر» است که در ابتدا به آن اشاره<br />
کردم.<br />
جنبش م<strong>و</strong>س<strong>و</strong>م به سمسسممبلیسم اساساً ت<strong>و</strong>سط ب<strong>و</strong>دلر شاعر بزرگ خلق شد. اما ا<strong>و</strong> یکی از کسابىنبىی ب<strong>و</strong>د<br />
که بمتبممام امیدش به انقلاب را پس از سال ١٨۴٨ از دست داد، به در<strong>و</strong>ن خ<strong>و</strong>د عقب نشیبىنبىی کرد <strong>و</strong><br />
عمدتاً درباره ی م<strong>و</strong>ض<strong>و</strong>عابىتبىی چ<strong>و</strong>ن سکس <strong>و</strong> عرفان می ن<strong>و</strong>شت، که این امر همھهممیشه درباره ی<br />
ر<strong>و</strong>شنفکران پس از شکست هر انقلاب صادق است. خ<strong>و</strong>اهید دید که همھهممبنیبنن پدیده بارها تکرار<br />
شده است.<br />
مثالىللىی از بجتبججربه ی شخصی خ<strong>و</strong>دم می زبمنبمم. در زمان انقلاب سال ١٩٧۵ در پرتغال ب<strong>و</strong>دم. در آن<br />
د<strong>و</strong>ران پس از ۵٠ سال دیکتات<strong>و</strong>ری فاشیسبىتبىی، جنبش عظیم کارگری در جریان ب<strong>و</strong>د. <strong>و</strong>ارد<br />
خیابان های لیسب<strong>و</strong>ن که می شدید، جمججممعیت صدها تن از مردم را می دیدید که با ش<strong>و</strong>ر بجببجحث های<br />
سیاسی می کردند <strong>و</strong> دکه های کتابفر<strong>و</strong>شی پر از آثار مارکس، لنبنیبنن، تر<strong>و</strong>تسکی <strong>و</strong> مائ<strong>و</strong> تسه ت<strong>و</strong>نگ<br />
ب<strong>و</strong>دند. بعدها د<strong>و</strong>باره به آبجنبججا رفتم، چند سال پس از شکست انقلاب، کتاب های چپ همھهممگی<br />
ناپدید شده ب<strong>و</strong>دند <strong>و</strong> جایشان را پ<strong>و</strong>رن<strong>و</strong>گرافىففىی، کتاب های مذهبىببىی <strong>و</strong> کتاب های عرفابىنبىی گرفته ب<strong>و</strong>د.<br />
Eugène Delacroix ٦٢<br />
Armand Gautier ٦٣<br />
Honoré-Victorin Daumier ٦٤<br />
Charles Pierre Baudelaire ٦٥<br />
!68