صحنه معاصر - ویژه نامه هنر و سرمایه
صحنه معاصر ویژه نامه هنر و سرمایه الن وودز، مرداخای پیرگوت، جک الیور، روپرت اوشی ترجمه گروه تئاتر اگزیت - شیرین میرزانژاد بهار نود و هفت
صحنه معاصر
ویژه نامه هنر و سرمایه
الن وودز، مرداخای پیرگوت، جک الیور، روپرت اوشی
ترجمه گروه تئاتر اگزیت - شیرین میرزانژاد
بهار نود و هفت
- No tags were found...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>صحنه</strong> <strong>معاصر</strong> گر<strong>و</strong>ه تئاتر ا گزیت <strong>و</strong>یژه <strong>نامه</strong> هبرنبرر <strong>و</strong> <strong>سرمایه</strong><br />
این ارتباط میان فرهنگ <strong>و</strong> پایه های اقتصادی جامعه در اشکال بجنبجخستبنیبنن هبرنبرر از همھهممه ر<strong>و</strong>شن تر<br />
است. قبیله ی ماسابىیبىی در شرق آفریقا را به عن<strong>و</strong>ان مثال در نظر بگبریبررید. آبهنبهها زبىنبىی را که گردن بسیار<br />
بلندی داشت، جذاب ترین زن می دانستند. برای آنکه به چنبنیبنن نتیجه ای دست یابند، گردن زنان<br />
ج<strong>و</strong>ان را تا حد بسیار غبریبررمعم<strong>و</strong>لىللىی می کشیدند تا ظاهری زرافه مانند ابجیبججاد کنند. این به نظر<br />
بسیاری از ما جذاب بمنبممی رسد. اما می ت<strong>و</strong>ان آن را ت<strong>و</strong>ضیح داد. منشاء این عمل به این ترتیب است:<br />
ثر<strong>و</strong>ت جامعه ی ماسابىیبىی از یک س<strong>و</strong> در سمشسممار گله مجممجحاسبه می شد <strong>و</strong> از س<strong>و</strong>ی دیگر در مس که بسیار<br />
نادر <strong>و</strong> به همھهممبنیبنن جهت بسیار قیمبىتبىی ب<strong>و</strong>د. زبىنبىی جذاب سمشسممرده می شد که مقادیر زیادی از حلقه های<br />
مسی به بدن خ<strong>و</strong>د <strong>و</strong> خص<strong>و</strong>صاً به د<strong>و</strong>ر گردنش می آ<strong>و</strong>بجیبجخت. بنابراین زنان با کشیده شدن گردن<br />
می ت<strong>و</strong>انستند تعداد بیشبرتبرری از حلقه های مسی را به گردن بیا<strong>و</strong>یزند.<br />
این منشاء این عمل ب<strong>و</strong>د، اما با گذشت د<strong>و</strong>ره های ط<strong>و</strong>لابىنبىی منشاء چنبنیبنن اعمالىللىی فرام<strong>و</strong>ش شده است.<br />
با این حال از طریق آداب <strong>و</strong> رس<strong>و</strong>م <strong>و</strong> سنت ها مردم پذیرفتند که گردن بلند به خ<strong>و</strong>دی خ<strong>و</strong>د<br />
جذاب است. می ت<strong>و</strong>ان مثال های مشابه بسیاری را یاد کرد: مثلاً دیگر قبایل آفریقابىیبىی دندان های<br />
جل<strong>و</strong> بىیبىی را می کشیدند. این به این علت است که برخی از جان<strong>و</strong>ران نشخ<strong>و</strong>ارکننده ای که پر<strong>و</strong>رش<br />
می دادند بمنبمماینده ی ثر<strong>و</strong>ت <strong>و</strong> مقام ب<strong>و</strong>دند <strong>و</strong> آبهنبهها هم می خ<strong>و</strong>استند خ<strong>و</strong>د را به شکل این جان<strong>و</strong>ران<br />
دربیا<strong>و</strong>رند.<br />
پس چه نتیجه ای می گبریبرر بمیبمم؟ فقط همھهممبنیبنن: اینکه مفه<strong>و</strong>م زیبابىیبىی پدیده ای مطلق نیست، بلکه از نظر<br />
تاربجیبجخی تکامل می یابد <strong>و</strong> به دفعات بسیار تغیبریبرر کرده است. با این حال در این مقطع باید<br />
هشداری بدهیم. این خطر <strong>و</strong>ج<strong>و</strong>د دارد که ر<strong>و</strong>یکرد مکانیکی در پرداخبنتبنن به این پرسش داشته<br />
باشیم. مارکس ت<strong>و</strong>ضیح می دهد که چبریبرزهابىیبىی مانند مذهب <strong>و</strong> هبرنبرر بمنبممی ت<strong>و</strong>انند مستقیماً به رشد نبریبرر<strong>و</strong>های<br />
م<strong>و</strong>لد مرتبط باشند.<br />
اینجا نقل ق<strong>و</strong>لىللىی از مارکس دارم که آن را بازگ<strong>و</strong> می کنم:«قلمر<strong>و</strong>های ایدئ<strong>و</strong>ل<strong>و</strong>ژی که در ه<strong>و</strong>ا<br />
شنا<strong>و</strong>رند، می ت<strong>و</strong>انند در ا<strong>و</strong>ج آسمسسممان پر<strong>و</strong>از کنند، از منشاء خ<strong>و</strong>د جدا شده <strong>و</strong> حیات خ<strong>و</strong>دشان را به<br />
دست می آ<strong>و</strong>رند، <strong>و</strong>ج<strong>و</strong>دی مستقل.»<br />
مارکس در اینجا از مذهب <strong>و</strong> فلسفه صحبت می کند اما می ت<strong>و</strong>انیم هبرنبرر را نبریبرز به آن بیافزاییم. ا<strong>و</strong><br />
ادامه می دهد:«این ها دارای پشت<strong>و</strong>انه ی پیش تاربجیبجخی، منشاء پیش تاربجیبجخی هستند.» به عبارت دیگر<br />
ریشه هابىیبىی عمیق در آ گاهی انسابىنبىی دارند که دست کم به صدها هزار سال پیش بازمی گرد. «آبهنبهها<br />
م<strong>و</strong>ج<strong>و</strong>د هستند <strong>و</strong> در د<strong>و</strong>ران تاربجیبجخی به تسخبریبرر درمی آیند.»<br />
!43