Download de pdf van het jaarboek. - Wiardi Beckman Stichting

IDO WEIJERS
Van ons en voor iedereen, het dilemma van een moderne rode omroep
Tien jaar geleden sprak Kloos de verwachting uit dat de Vara
het wel zou redden. De toenmalige Vara-voorzitter constateerde
dat het weliswaar laat was, maar nog niet te laat om de
Vara als cultureel en als politiek instrument voor progressief
Nederland veilig te stellen. In 1984 stelde voorzitter Van den
Heuvel dat er volgens hem in Nederland tot in lengte van
dagen plaats zou zijn voor een grote linkse omroep.
Toch nam binnen en buiten de Vara de twijfel toe over haar
overlevingskansen. De populariteit van deze oude omroep
taande, luisteraars en kijkers voelden zich steeds minder met
haar verbonden. Als de Vara haar positie in medialand wilde
handhaven, dan kon zij zich niet langer op haar verleden en
haar rode identiteit beroepen. Om te overleven moest men direct
kunnen concurreren met de Tros en Veronica en ook met
de snel opkomende abonnee- en satelliettelevisie. Sinds de
komst van Van Dam als nieuwe voorzitter werkt de Vara welbewust
aan haar come-back. Want Van Dam is ervan overtuigd
dat de Vara opnieuw een sterke eigen positie in de ether
kan innemen en wel door het leveren van ‘kwaliteit’.
Voor zover de discussie over de koers van de Vara verder
gaat dan de vraag in hoeverre de Vara zelf ‘vertrost’, wordt
meestal de ontzuiling eind jaren zestig als beslissend beschouwd.
Twee ontwikkelingen hebben dan de doorslag ge­
geven. Ten eerste het van kracht worden van de Omroepwet
in 1969, waardoor de ether niet langer geheel werd verdeeld
onder een aantal levensbeschouwelijke zuilen ieder met hun
eigen ‘natuurlijke’ achterban, maar het aantal leden beslissend
werd voor de status en dus de zendtijd van een omroeporga-
106