Download de pdf van het jaarboek. - Wiardi Beckman Stichting

evorderen. Daartoe werd de wijkgedachte geïntroduceerd,
een idee dat overigens ook in Rotterdam al opgang had gemaakt.
De achterliggende gedachte was dat door decentralisatie
van het bestuur naar het wijkniveau de stedelijke samenleving
weer begrepen en beleefd zou kunnen worden en
de burger zich weer deelgenoot van een gemeenschap zou
kunnen voelen.
Deze wijkgedachte zal het PvdA-denken overigens in de
hele naoorlogse periode blijven begeleiden in de gemeentepolitiek.
Wel zal het m otief een en andermaal verschuiven.
Fungeert de wijkgedachte in de jaren vijftig als antwoord op
de veronderstelde teloorgang van het gemeenschapsdenken,
in de jaren zestig en zeventig staan democratisering en participatie
als motieven centraal. In de jaren tachtig vervaagt
deze argumentatie enigszins en gaat de wijkgedachte fungeren
als medicijn tegen de onbeheersbaarheid van de stedelijke
bureaucratieën.
Industrialisatie
In het sociaal-economisch beleid was na de oorlog het primaat
bij de rijksoverheid komen te liggen, voor de ‘welvaarts-
gemeente’ uit de jaren twintig en dertig bestond geen ruimte
meer. De PvdA kon zich nu als regeringspartij sterk maken
voor een industrialisatiepolitiek, wat niet zonder succes is
gebleven.9
Toch mogen de aanvullende bijdragen die door gemeenten
en provincies zijn geleverd, niet worden onderschat. O ok hier
stond een planmatige en toekomstgerichte aanpak voorop,
waarmee de gemeente leiding kon geven aan het industrialisa-
tieproces. Sociaal-wetenschappelijk onderzoek, waaraan ook
de in de meeste provincies opgerichte economisch-technolo-
gische instituten een belangrijke bijdrage leverden, lag aan dit
beleid ten grondslag.
Anders dan in de vooroorlogse jaren was men er nu niet
opuit zelf bedrijven te stichten, maar werd met voorwaarden
72