Download de pdf van het jaarboek. - Wiardi Beckman Stichting

van de massa. Volgens hem leidt zo’n mentaliteit tot een diepe
kloof tussen massa en culturele leiding.19
In de reactie van Vara-mensen op de aanvallen vanuit
Doorbraak-kringen komen verschillende visies naar voren.
Ten eerste die van de hofschrijver van de oude beweging,
Sluyser. Lid van het hoofdbestuur van de Vara en bestuurder
van de Vara-afdeling Amsterdam ongeveer vanaf de oprichting,
stelt Sluyser zich voortdurend op als tolk van het gewone
Vara-lid. Als ‘klein mannetje met een klein potloodje’
werpt hij zich op als kenner bij uitstek van de behoeften van al
die andere kleine mannetjes. Volgens hem moet de Vara in de
eerste plaats een rol spelen in het dagelijks leven van de kiezers
van de partij. Populaire programma’s als ‘Kabinet der kleine
zaken’ en ‘Van de wieg tot het graf’ juicht hij dan ook toe,
maar vooral alle initiatieven die een actieve massaparticipatie
kunnen bevorderen. Voorop staat voor Sluyser het eigen karakter
van de Vara, dat zo duidelijk anders — ‘idealistisch’ — is
dan dat der andere omroepen. In dat verband is zijn kritiek op
commerciële elementen in de propaganda van de Vara illustratief:
‘Ieder weet, dat we er dolgraag vanaf willen, ware het
niet, dat de andere omroepverenigingen bij het cadeaustelsel
zweren. Het cadeaustelsel is de doodsvijand van het idealistisch
motief in de propaganda.’20
Tegenover dit geluid van een van de ‘beverige zangers van
rode strijdliederen’, zoals Sluyser later door het team van ‘Zo
is het’ wordt voorgesteld, zijn echter ook heel andere geluiden
te beluisteren. Zo beklemtoont Vara-secretaris Broeksz in zijn
reactie op de kritiek van Schermerhorn niet zozeer het eigen
karakter van de Vara alswel de gelijkwaardige positie die de
Vara heeft verworven in het Nederlandse omroepbestel. Volgens
hem heeft er na de oorlog in de omroep een belangrijke
verandering plaatsgehad door het ontstaan van een eendrachtige
samenwerking tussen de omroepverenigingen. Hij stelt
dat er in de Nederlandse omroep sprake is van een unieke si­
tuatie, waarin niet ‘commerciële o f culturele heren van boven­
123