Download de pdf van het jaarboek. - Wiardi Beckman Stichting

lossingen. Stadsvernieuwing kwam voor sanering en kaal­
slag. Functiemenging voor functiescheiding. Bouwen voor
de buurt voor overloop. Eerbied voor bestaande ruimtelijke
patronen voor stedebouwkundige vernieuwingen. Met name
dit punt markeerde de breuk met de opvattingen in voorgaande
decennia. Sinds het begin van de eeuw was kwalitatief
goed bouwen in een ruime stedebouwkundige omgeving
de trots geweest van de socialistische volkshuisvesters. Het
bestaande achtten zij (vaak niet ten onrechte) uitgewoond. Er
moest gebouwd worden voor de toekomst en respect voor bestaande
patronen lag daarbij allerminst voor de hand.
De veranderde opvattingen over stedelijke centra werden
voor het eerst verwoord in de Doelstellingennota voor de
binnenstad van Groningen, die in 1971 verscheen. Deze nota,
waarmee PvdA-wethouder M.J. van den Berg ook buiten
Groningen bekendheid kreeg, zou een trendsettend beleidsdocument
worden. Te meer ook omdat hiermee voor het eerst
de verantwoordelijkheid van het gemeentebestuur voor de
ontwikkelingen in de stad nadrukkelijk werd vastgelegd. Tot
dat moment hadden economische krachten de ontwikkeling
in hoge mate bepaald.
In Rotterdam leidde het nieuwe beleid tot het aankopen op
grote schaal van oude woningen, gevolgd door renovatie- en
nieuwbouwprogramma’s. Deze werden begeleid door projectgroepen,
waarin buurtbewoners de meerderheid hadden.
De naam van de socialistische stadsvernieuwingswethouder
J.G.van der Ploeg mag hier niet onvermeld blijven.
Heel wat conflictueuzer zou de overgang in Amsterdam
verlopen. De nieuwe generatie PvdA-bestuurders aldaar,
waaronder wethouder van Stadsontwikkeling H. Lammers,
was weliswaar bereid om het beleid van de j aren zestig op vele
punten om te gooien, maar wenste bij de stadsvernieuwing
wel vast te houden aan verbetering van de stedebouwkundige
kwaliteit, ook al zou dit leiden tot minder hoge dichtheden.
Om deze reden stond zij dan ook niet negatief tegenover
83