Türkiye'de Toplumsal Cinsiyet EÅitsizliÄi
Türkiye'de Toplumsal Cinsiyet EÅitsizliÄi
Türkiye'de Toplumsal Cinsiyet EÅitsizliÄi
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Belediye Meclislerinin kadın üyeleri arasındaki ilişkilerin güçlendirilmesi; YG-21 bünyesinde çalışan<br />
kadın örgütlerinin yerel düzeydeki sosyal politikaları oluşturmanın bir parçası haline gelmesi gerekli<br />
görülmektedir.<br />
6. TÜRKİYE'DE KADIN HAREKETİ VE KADINLARIN<br />
EŞİT TEMSİLİ<br />
Türkiye'de 1980'li yılların ikinci yarısından itibaren siyasal partilerden ve 'devlet destekli sivil<br />
örgüt'lerden bağımsız çalışan kadın örgütlenmelerinin ortaya çıkmaya başladığını ve bu örgütlenmelerin<br />
'kadın sorunları'nı dile getiren ve çözümleri tartışan bir 'kadın hakları siyaseti' yaratmaya çalıştığını<br />
görüyoruz. Günümüze kadar güçlenerek etkisini arttırmaya devam eden bu tür kadın örgütlenmelerinin<br />
kendine özgü örgütlenme stratejileri ve politik talepler geliştirerek Türkiye'deki erkek üstünlüğüne<br />
ve önceliğine dayalı toplumsal yapıyı eleştirdiklerini görüyoruz. Yürüttükleri güçlü lobi çalışmaları<br />
ile kadın-erkek eşitliğine ilişkin temel ilkelerin yasalarda yer almasını sağladıkları; kadın sorunlarının<br />
çözümünü amaçlayan çok sayıda projeyi yürütmeye çalışarak kadınların yaşamlarını iyileştirmeye çalıştıklarını<br />
görüyoruz.<br />
6.1. Türkiye'de Kadın Hareketinin Özellikleri<br />
Türkiye'de kadın hakları hareketinin, 1980'lerin sonuna doğru, 12 Eylül askeri rejiminin<br />
ardından demokratik siyasetin bütün araçları yasaklanmışken ortaya çıkarak güçlenmesi<br />
onun hem bir şansı hem de şanssızlığı olmuştur. Kadın hakları hareketi, kendi taleplerini yasalara,<br />
kamu politikalarına, kamuoyuna ve toplumun her kesiminin demokratik katılım taleplerinin içine<br />
taşırken güç alacağı demokratik siyasal örgütlenmelerin yasaklandığı ya da güç kaybettiği bir ortamda<br />
ortaya çıktı. Kadın hakları taleplerinin toplumsal arka planını oluşturacak ve bu talepleri meşrulaştıracak<br />
eşitlikçi ve özgürlükçü siyasal hareketlerin yokluğu nedeniyle, kadın hakları hareketi erkek egemenliğine<br />
karşı 'tek başına mücadele' koşullarında yaşamak zorunda kalmıştır. Demokratik katılım<br />
hakları talep eden güçlü taban hareketlerinin ve özgürlükçü entelektüel tartışmaların yok<br />
olduğu bir dönemde gelişmek durumunda kalan kadın hakları hareketi, kaçınılmaz olarak,<br />
sınırlı sosyal çevrelerde etkili olabilmiştir. <strong>Cinsiyet</strong> eşitliği sorunlarına körleşmiş bir kamusal<br />
ortamda kendini var etmek zorunda kalan kadın hareketi, en basit kadın sorunlarının çözümü<br />
için büyük çabalar harcanması gereken bir gelişim süreci yaşamıştır.<br />
Kadın hakları hareketinin yükseliş dönemi olan 1990'lı yıllar aynı zamanda siyasal İslam'ın yükseliş<br />
dönemi olmuştur ve bu siyasal hareketin kadınları mobilize etme başarısı karşısında kadın hakları<br />
hareketine olumsuz bakan karşı akımların güçlenmesine uygun ortam hazırladığı söylenebilir. Öte<br />
yandan, aynı yıllarda Kemalist kadın hakları söylemi yandaşları, kadın hakları hareketine destek olmak<br />
yerine, kısır bir laik-dindar ikilemine sıkışarak, kadın örgütlerinin gereksinim duyduğu siyasal desteği<br />
vermekten uzaklaşmaya başlamıştır.<br />
245
Change language